Wie een beetje bekend is met basketbal en graag bij de Decathlon komt, kent het wel: Tarmak. De sportwinkel heeft die merknaam goed in de markt weten te zetten. Natuurlijk kon dat niet zonder de briljante ingeving vanuit Belgisch hoek. Wat is er nu beter dan een merk voor sporters die naar grote hoogtes willen zweven te noemen naar een band die hun luisteraar dat ook laat ervaren. Oké, misschien is het niet helemaal zo gelopen, maar juist die band weet op Hemelvaart – over hoogtes gesproken – een heerlijkheid de muziekwereld in te slingeren.
Tarmak is een band uit Gent die staat voor een combinatie van post-rock en –metal. Muziekliefhebbers zullen direct beginnen te kwijlen, want ja, Gent is toch wel de stad die eigenlijk geldt als hoofdstand van België. Vanuit die muzikale bakermat voor vele rockende stromingen opereert deze band dus ook. Hun EP Plow is direct een dikke middelvinger naar alle platenmaatschappijen, want Tarmak doet alles lekker zelf.
De EP Plow start met ‘Krater’. Misschien is dat ook een signaal voor de luisteraar. Deze muziek knalt er flink in. De Verenigde Staten en Rusland zullen jaloers zijn, want uiterst gebalanceerd, elkaar goed stuwend en toch oog hebbend voor de melodie weet Tarmak direct een mokerslag uit te delen. Soms voelt men dat ontwijken niet meer mogelijk is als men eenmaal de start heeft gemaakt. Dit is typisch zo’n release.
De flow die in ‘Krater’ wordt ingezet, continueert zich in ‘Petanque’. Er zullen direct mensen zijn die denken dat het hier om dat balspel voor grijsaards gaat. Dat spel is echter een ode aan deze ijzersterke song. Lang geleden wist men al dat er ooit een nummer gemaakt zo worden dat de mensheid zo zou grijpen, dat deze zijn ballen wel wilde gooien. Zoiets. ‘Petanque’ laat horen hoe Tarmak de balans vindt in de verschillende contrasten in hun muziek. Of er nu fragiel en melodieus of heftig en zwaar te werk wordt gegaan, het is altijd gelinkt aan het tegengestelde, zodat de overgangen natuurlijk aanvoelen.
In het totaal staan er op Plow EP vier tracks. Samen zijn zij goed voor meer dan vijfentwintig minuten aan muziek. ‘Krampus’, de metgezel uit de verhalen van Sint-Nicolaas die in Nederland vervangen is door zwarte Piet, is daarvan met ruim acht minuten de langste. Dan blijkt eens te meer dat Tarmak woorden niet echt nodig heeft om indruk te maken. De combinatie van onder andere Karma To Burn, ISIS en Cult Of Luna lijkt hier boven te komen.
Het verhaal achter het merk van Decathlon voor de basketballers moge bekend zijn. De EP Plow is een heerlijke plaat geworden die door de vette rocksound de luisteraar volledig in zijn greep houdt. Tarmak bewijst eens te meer dat Gent een vruchtbare weide heeft voor talentvolle bands.
- Pestilence – Levels Of Perception - 19 april 2024
- Alcest komt in juni met nieuw album, single online - 18 april 2024
- Ad Patres voor derde langspeler naar Non Serviam Records - 17 april 2024