White Room Reviews

CD-, DVD- en concertreviews, nieuws, interviews en events

The End A.D. – Badlands

Leestijd: 2 minuten

De Amerikaanse metalband The End A.D. is in 2014 opgericht, maar vond in 2017 haar frontvrouw in Ami Friend. Sindsdien heeft de band al een langspeler en een split-cassette uitgebracht. Een nieuwe langspeler komt er in de vorm van Badlands. Die release is ook de eerste voor deze band via Fastball Music/Soulfood.

De tien nummers op Badlands zijn bij een eerste luisterbeurt een beetje wennen. De metal van de groep steekt goed in elkaar, maar de vocalen van Ami Friend zijn niet direct degene die je verwacht. Hierdoor krijgt de metal van The End A.D. een meer punkachtig karakter. Echter, het past wel. De rauwe, redelijk schelle vocalen van haar zorgen ervoor dat The End A.D. zowel fans vanuit de punk als vanuit de thrash kan bereiken. ‘Addiction’, waarmee de schijf opent, en ‘Alien Face’ zijn daar goede voorbeelden van.

The End A.D. heeft bij de laatste track nog een Slayer-moment in petto voor de luisteraar. De opening van dat nummer doet sterk denken aan het begin van de klassieker ‘Raining Blood’. Misschien is dat een mooie geste naar de iconen van de thrash, tevens omdat Badlands uitkomt dat de eerste van de twee laatste gigs in The Forum van Slayer op het programma staat. Overigens bevat dat laatste nummer, ‘I Wanna Be Alone’, de energie alsof het live is opgenomen. Het is tevens met zijn meer dan zes minuten de langste van deze release. De gitaarsolo geniet hier ook meer tijd. Heerlijk.

Sommige platen moeten even een extra keer geluisterd worden om ze echt te kunnen waarderen. Wie The End A.D. nog niet kent, zal dat met Badlands ook moeten doen, want dat blijkt de plaat een stuk interessanter dan in eerste instantie gedacht.

0 Shares

Verder Bericht

Vorige Bericht

© 2024 White Room Reviews

Thema door Anders Norén