Rond de tijd dat de zomer begon, bracht het Noorse Dreamarcher de single ‘A Fail Of Design’ uit. Dat was de voorbode voor hun tweede langspeler uit hun carrière. Die schijf heet The Bond en komt uit via Indie Recordings. De single betekende een aangename teaser voor deze plaat, hopend dat het niveau over de gehele schijf van dat niveau is.
De acht tracks op The Bond onderstrepen dat Dreamarcher niet de band is die het pad bewandeld dat al zo vaak is bewandeld noch die zich conform de geijkte genres presenteert. Dreamarcher is de smeltkroes uit het Hardangerfjord waar haast breekbare, zwijmelende rock samen gaat met progressieve metal met hier en daar ook nog een hint naar de black metal. Daarbij wordt nog vergeten dat men ook de verrassende genialiteit van Shining in zich heeft. Opener ‘Coal’ mag dan rustig beginnen, het eind vermoedt dat The Dillinger Escape Plan zijn sporen na heeft gelaten in de sound, terwijl onderweg ook langs zowel Foo Fighters als Baroness wordt gegaan. En wie nu denkt dat het een zooitje ongeregeld is, heeft het mis. Alles gaat naadloos in elkaar over of in elkaar op.
Van de acht tracks op The Bond zijn ‘Folgefonna I’ en ‘Folgefonna II’, welke respectievelijk als vijfde en achtste op de tracklist staan, sferische intermezzo’s. De eerste vormt zo een mooi rustmoment tussen ‘From Which We Came’ en het heftig beginnende ‘The Body’. In dat laatst genoemde nummer weer Dreamarcher in de break ook nog te verrassen met een zeer progressief geluid, nadat men er intens op los heeft gescreamt. Dat zijn deze Noren ten voeten uit.
Dreamarcher is een band die zijn kracht vindt in het onophoudelijk blenden van stijlen. The Bond is een schijf geworden waar talloze ver uiteenlopende inspiratiebronnen bij te noemen zijn, maar die bovenal onderstreept dat Dreamarcher staat voor zijn eigen unieke sound.
- Nieuwe plaat Thy Art Is Murder in september - 1 juni 2023
- The Monolith Deathcult heeft toch eigenlijk geen nieuwe single - 1 juni 2023
- HexenHammer – Hyberacula - 1 juni 2023