Earthless

Leestijd: 2 minuten

De afgelopen weken zijn er al de nodige reviews verschenen over Earthless. Dit Amerikaanse drietal bracht toen echter hun eerste drie releases opnieuw uit, voorzien van een nieuwe master. Dat alles was een mooie opmaat voor de nieuwe plaat. Night Parade Of One Hundred Demons is de eerste langspeler van Earthless in drie jaar.

Hoewel deze band toch echt van deze eeuw is, herbergt Earthless duidelijk de invloeden van Led Zeppelin, Black Sabbath en andere grootheden in die tijdsgeest. Daarbij geldt dat Earthless een broertje dood heeft aan vocalen. Gedurende hun gehele carrière zijn er slechts enkele tracks te tellen waar de mond werd open gedaan.

Night Parade Of One Hundred Demons

Night Parade Of One Hundred Demons, welke via Nuclear Blast verschijnt, is qua trachlist direct weer een typische plaat van Earthless. Er staan drie tracks op en eigenlijk geldt dat de titeltrack in twee delen geknipt. Twee delen van respectievelijk ruim negentien en tweeëntwintig minuten. Dat deze samen niet een track vormen, heeft dan ook alles te maken met de ruimte op het vinyl.

Die titeltrack onderstreept de kracht van het instrumentale dwalen langs Led Zeppelin en bijvoorbeeld aan het eind van deel één duidelijk met een groove van Black Sabbath. In deel twee van het nummer weet men zelfs de gitaar intergalactisch laten zweven alsof Pink Floyd terug in Pompeï is. Hoe Earthless de boel van daaruit weer opbouwt, is ongeëvenaard.

‘Death To The Red Sun’

De enige track van de plaat die niet aan de titel te linken is, is ‘Death To The Red Sun’. Daar wordt opgebouwd alsof Black Sabbath en Kyuss samen zijn gesmolten tot één band. Ook in deze iets meer dan twintig minuten durende song speelt Earthless op een intense wijze met de sferen. Door bijvoorbeeld de versnelling die na zo’n negen minuten wordt geplaatst, wordt de boel ineens flink opgezweept. Dit zijn zaken die Earthless als geen ander kan. Daarbij geldt dat in het laatste minuten de solo Jimi Hendrix-achtige flair door de speakers laat stromen, alvorens men nog even doomy gloomy eindigt.

Als het gaat om instrumentale rock- waarbij het gitaarwerk hoog in het vaandel wordt gedragen en waar de groove van de ritmesectie van groot belang is, dan moge het duidelijk zijn dat Earthless met Night Parade Of One Hundred Demons met trots op die troon zit.