Vanwege de vakantie volgt nu pas de review van de nieuwste Krisiun plaat. Die is genaamd Mortem Solis. Die plaat is verschenen via Century Media. Maar, beter laat dan nooit, toch?
Als ik een beetje mijn negatief kritische kant in mezelf naar boven haal, dan had het antwoord op de vraag ook ‘nee’ kunnen zijn. Want eerlijk is eerlijk, de broeders Camargo/Kolesne maken al 32 jaar (!) lang dezelfde pot lompe, brute en vooral ‘true’ deathmetal. Dus wat dat betreft weet de Krisiun liefhebber wat het te wachten staat op deze twaalfde langspeler en heeft het de review helemaal niet nodig.
Vol overgave Krisiun
Haal ik de positief kritische kant in me naar boven, dan is Krisiun een band die een review gewoon verdient. Simpelweg omdat het een band is die al 32 jaar lang vol overgave deathmetal de wereld in slingert die niet voor watjes is en omdat met vasthoudt aan een concept dat Krisiun ademt. Hiermee bedoel ik te zeggen dat je de muziek van Krisiun herkent uit duizenden (lees; de zee van (hedendaagse) deathmetal). Voor de grap zette in nog even de sampler op die bij het Ablaze-magazine uit 1995 zat. Hierop stond namelijk het nummer ‘Black Force Domain’, wat tevens de titeltrack was van het album dat in datzelfde jaar verscheen.
Ondanks het feit dat de blackmetal destijds de overhand begon te krijgen, was Black Force Domain een lekker, agressief deathmetal nummer dan goed in het gehoor lag. En luisteren we nu naar de openingstrack van Mortem Solis, dan wordt de luisteraar getrakteerd op een soortgelijk nummer, maar nu in vorm van Sworn Enemies. Lomp, hard en vooral herkenbaar door het hakkende en stuwende drumwerk van Max Kolesne.
Aanwinst?
De band vervolgt haar razernij met Serpent Messiah en Swords into Flesh. Met Necronomical neemt de band wat gas terug en ontstaat er een opzwepend Morbid Angel-achtig nummer. Halverwege de plaat worden we ‘getrakteerd’op een pauze, want Dawn Sun Carnage is een instrumentaal intermezzo dat enkel als tijdvulling op de plaat is gezet of die live gebruikt kan worden om de gitaren even te stemmen.
Er volgen nog vier nummers, waarbij het opvalt dat de intro’s van Temple of the Abattoir en afsluiter Worm God wel erg veel op elkaar lijken. En laat dat eigenlijk ook de conclusie zijn van het gehele album. De nummers lijken allemaal op elkaar en de eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat men ten opzichte van Black Force Domain niet zoveel veranderd is qua speelstijl. Sterker nog, de productie is door de jaren heen verbeterd, de kwaliteit van de nummers hetzelfde gebleven. Dus gaat u voor kwaliteit en zekerheid, dan is Mortem Solis wederom een aanwinst. Houdt u van afwisseling, dan kunt u met gemak zonder een portie Mortem Solis.
Tracklist Mortem Solis
- Sworn Enemies (3:46)
- Serpent Messiah (4:37)
- Swords Into Flesh (4:19)
- Necronomical (4:12)
- Tomb of the Nameless (4:28)
- Dawn Sun Carnage [Intro] (1:33)
- Temple of the Abattoir (5:22)
- War Blood Hammer (4:07)
- As Angels Burn (3:08)
- Worm God (4:41)
Krisiun online
Website
Instagram
Facebook
Twitter
CENTURY MEDIA ONLINE
- Deicide – Banished By Sin - 19 april 2024
- Mòr – Hear The Hour Nearing! - 11 april 2024
- Wrang – Haatspraak EP - 16 maart 2024