Me And That Man - New Man, New Songs, Same Shit, Vol 1.

Leestijd: 2 minuten

Gaat een belletje rinkelen bij de naam Adam Darski? Waarschijnlijk bij de naam Nergal wel. Dat is dezelfde persoon. De frontman van Behemoth doet meer dan die extreme metal band alleen. Me And That Man bijvoorbeeld. Drie jaar na de debuutplaat van die band, waar Nergal samen met John Porter speelt, komt Me And That Man met New Man, New Songs, Same Shit, Vol.1, welke via Napalm Records verschijnt.

Wat direct opvalt aan de tracklist van deze langspeler van Me And That Man is dat er bij elke track gastmuzikanten op komen draven. Leuk detail: de schijf begint en eindigt met een lid van Shining als ingevlogen versterking. Echter, waar in opener ‘Run With The Devil’ de zanger van de Noorse band Shining mee doet, is het in ‘Confession’ Niklas Kvarforth die present is. En juist, hij is natuurlijk van de Zweedse Shining. Het eindschot daar hint overduidelijk naar de moederstijl van zowel Kvarforth als Nergal.

‘Coming Home’ wordt gespeeld met Sivert Høyem als vocalist. De aan americana en country verwante muziek met een donker randje krijgt dan direct weer een andere dimensie. Dat geldt ook voor ‘Burning Churches’. De thematiek van de black metal wordt hier zo naar een akoestische setting gedragen. Hier assisteert Mat McNerney van Grave Pleasures.

Eigenlijk staat New Man, New Songs, Same Shit, Vol.1 bol van de opvallende samenwerkingen. De enige track waarvoor dit niet geldt is ‘Mestwo’. Daar is Me And That Man gewoon in zijn eigen vorm te horen. Dat misstaat zeker niet. Sterker nog, gezien Nergal dit zelf in zijn mars heeft, waarom dan al die andere gezichten op de plaat?

In ‘Man Of The Cross’ komt Jerome Reuter van Rome om de hoek kijken. Zijn kenmerkende, donkere stem past perfect bij de sfeer die hoort bij deze plaat. ‘You Will Be Mine’ laat horen dat Matt Heafy van Trivium ook donker kan klinken. Het is wel een andere donkerte dan die van Jerome Reuter in de track ervoor.

Eén van de tracks waar het meest verwacht van mag worden, is ‘How Come?’. Waarom? Daar komen Slipknot en Stone Sour-zanger Corey Taylor, Mastodon zanger/gitarist Brent Hinds en Volbeat gitarist Rob Caggiano Me And That Man vergezellen. De volle sound van het nummer onderstreept ook direct dat hier meer gebeurt. En, eerlijk is eerlijk, dit is de beste track van New Man, New Songs, Same Shit, Vol.1. Of het nu om de vocalen gaat, die afwisselend en krachtig zijn, de gitaarpartijen, waarbij electrische solo’s niet geschuwd worden of het algehele gevoel van samen muziek maken betreft, op alle front is dit de koning van de plaat.

Me And That Man heeft met deze tweede langspeler een veelzijdige schijf weten te maken. Het is niet direct het werk dat misschien verwacht wordt bij zowel Nergal als bij de vele gastmuzikanten. Juist dat maakt New Man, New Songs, Same Shit, Vol.1 interessant. Wie open staat voor het experiment, zal dit erg goed bevallen.