Spirit Adrift

Leestijd: 2 minuten

Het was in 2020 toen Spirit Adrift met het erg sterke Enlightened In Eternity kwam. De plaat onderstreepte dat de gitaar-gedreven muziek inspiratie putte uit vele heavy genres. Echter, toen was de band eigenlijk een tweetal. Inmiddels is men drie jaar verder en is de opvolger daar. Wederom via Century Media komt Spirit Adrift met Ghost At The Gallows.

In de tussentijd is er ook gesleuteld aan de line-up. Die is inmiddels geformeerd tot een stabiel viertal waarmee de band live ook kan brengen wat op plaat wordt gezet. Dat zal deze groep alleen maar goed doen. Nate Garrett, wat het brein en ooit het enige echte lid van de band was, heeft daarom wel de tocht van Arizona naar Texas gemaakt.

Ghost At The Gallows

De Amerikanen hebben op deze nieuwe langspeler een achttal tracks geplaatst. Opener ‘Give Her To The River’ en afsluiter ‘Ghost At The Gallows’ zijn de langste tracks van deze plaat. Beide gaan namelijk over de zeven minuten heen. Dat is bij bands als deze alleen maar een zege, want daardoor is er veel ruimte voor het puike, opzwepende gitaarwerk.

Dat gitaarwerk komt bijvoorbeeld ook in ‘Barn Burner’ sterk naar voren. De luchtgitaristen kunnen hun borst, of borsten, nat maken, want hier kan enorm op losgegaan worden. ‘Hanged Mans Revenge’, waar ook de invloed van Judas Priest en de andere klassieke heavy metal meer naar voren komt, is daar ook een goed voorbeeld van. Anderzijds is dit ook een sterk voorbeeld van het sterke riffwerk, want het zijn echt niet alleen de solo’s en leadpartijen die het geheel in beweging krijgen.

Ingetogen kan ook

Spirit Adrift laat op Ghost At The Gallows horen dat deze vijfde langspeler echt niet alleen ingericht is met furieus en opzwepend gitaarwerk. ‘These Two Hands’ is namelijk een ballade, ingetogen en wel, die ergens doet denken aan Baroness met Led Zeppelin en Nick Cave samen in de studio. Ook dat blijkt heel goed te smaken. Het wilt overigens niet zeggen dat Spirit Adrift dit dan ook een vol nummer zo houdt. Het bombast, waarbij de doom ook van invloed lijkt, doet ook echt dan nog wel zijn intrede, alsof ASG ineens de boel overneemt.

Dat Spirit Adrift op een brede manier met de gitaar hoog in het vaandel kon rocken, was al lang en breed bekend. Ghost At The Gallows onderstreept dat opnieuw, want wederom is dit van begin tot eind puur genieten.