De eerste vraag die rijst, is hoe de titel
moet worden uitgelegd. Future Ruins
kan worden uitgelegd als ‘toekomstige ruínes’, maar ook dat de ‘toekomst
ruïneert’. Het spel van de taal, wat zowel in zijn belemmeringen als in zijn
creatieve speelveld bijzonder is, is misschien wel even lastig als het spel van
de muziek. Dat Swervedriver dat spel goed beheerst, was al duidelijk. Of dat
nog steeds zo is, moet blijken met alweer hun zesde langspeler. Future Ruins komt uit via Rock Action.
Het volgende probleem wat Swervedriver de luisteraar voorschotelt, is het
genre. Hun muziek wordt vaak bestempelt als shoegaze. Die term valt de laatste
jaren steeds vaker, maar de uitleg is toch telkens wisselend. Daarom moet Future Ruins gewoon geluisterd worden om
het verhaal überhaupt te begrijpen. ‘The Lonely Crowd Fades In The Air’ heeft
iets weg van Eels, gemengd met een vleugje Radiohead. Dat zijn dan weer twee
bands die niet direct bestempeld worden als shoegaze. Overigens geldt Radiohead
ook nog als mooi referentiemateriaal voor opener ‘Mary Winter’. Hoe de
gitaargedreven muziek ook wordt genoemd, Swervedriver presenteert het op een
intense wijze. Ja, misschien door het bewegen van het hoofd zal er vaak bij Future Ruins naar de schoenen worden
gekeken.
Van de tien tracks op Future Ruins is
afsluiter ‘Radio Silence’ misschien wel de meest opvallende. Het langste nummer
van de plaat laat uitermate goed horen dat Swervedriver de luisteraar kan
betoveren. De kracht van de noten gespeeld op een gitaar komt hier sterk naar
voren. De kunst van het herhalen, zonder in herhaling te vallen wordt hier ook
geëtaleerd. Als de luisteraar in de vorige negen tracks nog niet aan het zweven
was geraakt, gebeurt dat hier wel. De toenemende intensiteit zorgt alleen maar
meer en meer dat de luisteraar, die zelfs nog even in aanraking met het Verre
Oosten lijkt te komen, hierna in een zwart gat zal vallen. De toekomst.
Swervedriver heeft met Future Ruins
een plaat gemaakt die er voor zorgt dat de immer gaande discussie over hoe de
genres te noemen zijn, voort zal duren. Daarbij geldt ook voor deze schijf dat
men de toekomst rooskleurig kan zien, ondanks dat hij ook ruïneert. Destructie
leidt ook tot creatie.

- Rages Of Sin presenteert album in Popradar - 2 december 2023
- Dimmu Borgir – Inspiratio Profanus - 2 december 2023
- Butt Plug – Another World (re-release) - 1 december 2023