Een genre is vaak een label dat ook beperkingen met zich meedraagt. Sommige mensen weten zich daardoor eraan te binden, of juist niet. In het geval van Whitechapel geldt dat het een van de grootmachten van de deathcore is, maar dat die beperking al jaren maar deels terecht is, omdat hun muziek breder denkt dat de deathcore an sich. Daarom wordt er ook door velen reikhalzend uitgekeken naar Hymns In Dissonance, wat de nieuwe plaat is van Whitechapel. Die release verschijnt via Metal Blade.
Whitechapel
Ten opzichte van voorganger Kin is de line-up grotendeels hetzelfde gebleven. Alleen achter de drumkit vindt men nu Brandon Zackey. Hij is sinds afgelopen jaar ook echt onderdeel van de band. Fans zullen in hem geen onbekende treffen, gezien hij al een aantal jaar live heeft bewezen Whitechapel goed in zijn ledematen te hebben. Dus in dat opzicht geldt dat op voorhand al bekend is dat het geen koekenbakker is achter de drumkit.
Hymns In Dissonance
De nieuwe plaat van Whitechapel gaat om de klassieke zeven zondes. Nadat ‘Prisoner 666’ en ‘Hymns In Dissonance’ de boel hebben ingeleid, komen de zeven zondes apart aan bod. Daarbij moet de kanttekening gemaakt worden dat ‘Ex Infernis’ een instrumentale begeleider van de rituelen is en dus geen diepgaande lofzang voor een van de zondes. IN het totaal staan er dus tien tracks op Hymns In Dissonance.
Whitechapel windt er op Hymns In Dissonance geen doekjes om. De band is ooit opgericht op bruter dan bruut te zijn en dat doet de band op deze plaat niet anders. De eerste secondes zijn nog inleidend in ‘Prisoner 666’, maar al snel wordt daar duidelijk dat de luisteraar gevangen zit in de storm van deathcore en andere stijlen der metal. ‘Hate Cult Ritual’, welke door de stemming in A minder zwaar is dan de rest, omdat die overige tracks wel in G staan, is een goed voorbeeld van dat Whitechapel op Hymns In Dissonance wederom breder denkt dan deathcore. Natuurlijk is de death metal van invloed, maar ook de thrash en grindcore lijken qua invloed aanwezig. Zie het alsof Cannibal Corpse wordt gespeeld door een samenvoeging van The Dillinger Escape Plan, Lamb Of God en Hatebreed. Het zal voor een draaikolk van moshende mensen zorgen waar Homeros’ Charibdis niet eens bij in de buurt zou komen.
Kracht van balans
Voor hen die het nog niet wisten, Whitechapel speelt met drie gitaristen. Daardoor weet de band zowel een enorme laag aan ritme weg te leggen, terwijl de melodie ook niet verloren gaat. ‘The Abysmal Gospel’ is daar een goed voorbeeld van. Elders op Hymns In Dissonance perst men er ook nog vurige gitaarsolo’s uit, waardoor het gieren der gitaren alleen maar meer gevierd wordt. Dat het album wordt afgesloten met het machtige tweeluik ‘Mammoth God’ en ‘Nothing Is Coming For Any Of Us’ zorgt alleen maar dat Whitechapel de lat voor hen die zich ook hierop willen richten alleen maar nog vele malen hoger legt.
Hymns In Dissonance is dat nieuwe machtige, brute, alles-vernietigende werk van Whitechapel. Eens te meer blijkt dat deze Amerikanen weten wat het is om niet in hokjes te denken, zonder dat de hokjesdenkers binnen de deathcore verloren gaan als fans.
Tracklist Hymns In Dissonance
- Prisoner 666
- Hymns in Dissonance
- Diabolic Slumber
- A Visceral Retch
- Ex Infernis
- Hate Cult Ritual
- The Abysmal Gospel
- Bedlam
- Mammoth God
- Nothing is Coming for Any of Us
WHITECHAPEL ONLINE
METAL BLADE ONLINE
- Coroner – Dissonance Theory - 11 oktober 2025
- Rob Zombie heeft nieuwe plaat aangekondigd - 10 oktober 2025
- Battle Beast – Steelbound - 10 oktober 2025