Crimson River

Leestijd: 2 minuten

Het is allemaal al ruim tien jaar geleden begonnen in de regio Eindhoven. Dat men in die omgeving weet wat rocken is, hoeft niet uitgelegd te worden. Crimson River is daar ook van afkomstig en zij komen geheel in eigen beheer met Here’s To The End…Again, wat hun eerste langspeler is.

Deze Brabantse band is een viertal. Daarbij valt op dat er een tien-snarige gitaar aanwezig is. Nog zonder de band gehoord te hebben, geeft dat gelijk associaties met Meshuggah en dat type bands. Echter, Crimson River laat zich juist ook door Yngwie Malmsteen inspireren, wat natuurlijk de lat wel direct hoog legt.

Here’s To The End…Again

De debuutplaat van Crimson River telt in het totaal zeven tracks. Samen zijn die goed voor zo’n zesendertig minuten aan muziek. ‘Armada’ en ‘Requiem’ gaan door als de langste tracks van deze release. Zij gaan beide richting de zeven minuten, terwijl de overige tracks ergens tussen de vier en vijf minuten het eind zien.

Wie Crimson River hoort, hoort veel diverse invloeden. In ‘Armada’ is het alsof Strapping Young Lad Judas Priest speelt, terwijl opener ‘Here’s To The End…Again’ laat horen dat deze heren ook in een hoge dosis de melodielijnen aan bod kunnen laten komen. Daar is de invloed van zowel de heavy als progressieve metal duidelijk voelbaar. ‘Armada’ onderstreept de absolute klasse van zowel de gitarist van dienst als van de positie van de zeer lange solo in een metal compositie. ‘Requiem’ staat daarentegen voor de melodieuze, slepende kant, alsof men terug in de jaren ’80 is.

Crimson River heeft met de langspeler Here’s To The End…Again een lekker gevarieerde, puike metalplaat weten te maken. De samensmelting van vele uiteenlopende invloeden doet deze Brabanders goed.