In cauda Venenum

Nee, dit gaat niet over de meest recente plaat van Opeth. Die heet dan ook In Cauda Venenum, maar nu gaat het over de band In Cauda Venenum. Misschien is het juist andersom en heeft Opeth haar album naar deze band genoemd. Via Les Acteurs De L’Ombre Productions komt In Cauda Venenum met G.O.H.E..

De Franse muzikale cultuur kent een duistere kant waar de black metal meer dan eens de scepter zwaait. Dat geldt ook voor In Cauda Venenum. Sinds 2010 trekt deze band met smalle bezetting het genre nog iets verder door. Hun post-black metal werd voor het eerst pas vastgelegd in 2015 op de langspeler die naar de band zelf in genoemd. Toen prijkten er twee tracks op de release, beide van ruim boven de twintig minuten.

G.O.H.E.

En nu is G.O.H.E. van In Cauda Venenum daar. Deze plaat volgt vijf jaar na diens voorganger en heeft een opvallende overeenkomst. Beide albums tellen maar twee tracks. Ook hier duren de nummers ruim boven de twintig minuten. Het is dan ook maar de vraag hoe dat gaat uitpakken.

De schijf opent met ‘Malédiction’. De opbouw van het nummer laat horen dat In Cauda Venenum ook nog een filmische kant heeft. Zowel de eerste minuten van de track als de bridge van het nummer, waar licht pianospel, een ronkende bas en bescheiden drumpartijen even rust brengen, laten dat goed horen. Als de cello er dan bij komt, is de sfeer compleet. Daar tegenover staat dat In Cauda Venenum de luisteraar daar omheen juist scherpe black metal weet te presenteren. De herkenbare melodieën zorgen er voor dat, hoe lang het nummer ook is, het wel één geheel blijft.

De andere track op G.O.H.E. is ‘Délivrance’. Dit nummer opent al even filmisch al zijn voorganger, al gaat deze sneller over in de black metal. Hier laat In Cauda Venenum horen dat zij ook de slepende kant van het genre goed in de vingers heeft. Hierdoor komen de partijen van de cello goed tot haar recht.

Vooraf werden de wenkbrauwen nog gefronst: twee tracks en dan ook nog van die lengte. Achteraf kan gesteld worden dat In Cauda Venenum dondersgoed weet wat zij doet. Deze band laat horen dat Frankrijk op het gebied van post-black metal een rijk land is. Wie twee keer meer dan twintig minuten de luisteraar in zijn greep houdt, verdient louter complimenten.