White Room Reviews

CD-, DVD- en concertreviews, nieuws, interviews en events

Stins – Through Nightmares And Dreams

Leestijd: 2 minuten

Het is altijd goed als de jeugd niet verloren gaat aan rap of elektronische meuk. In dat kader is het mooi als de jeugd de gitaar oppakt. Dat ze dan ook nog een bandje vormen, valt alleen maar te prijzen. Stins is zo’n jonge groep. Vanuit hun thuisbasis Firenze, wat voor de mensen buiten Italië Florence is, hebben ze nog de bravoure om muziek te maken om de wereld te veroveren. Gestart in 2015 komt Stins nu via Red Cat Records met zijn eerste langspeler: Through Nightmares And Dreams.

In ruim vijfendertig minuten knalt het viertal er tien nummers doorheen. Daarbij zijn de invloeden van de hardrock en de energieke rock goed merkbaar. Opener ‘Drowing Into You’, waarin blijkt dat Manuel Vuono een begenadigd gitarist is, laat horen dat de groep een middenweg tussen Thin Lizzy en Alter Bridge lijkt te zoeken, terwijl in ‘All I Want’ de eerst genoemde wordt gecombineerd met de invloeden van Foo Fighters. ‘Ride My Skin’ doet daarbij in eerste instantie ook nog denken aan Golden Earring met een vleugje The Clash, waar iets later toch terug wordt gegrepen naar Foo Fighters.

Een van de sterke punten van Through Nightmares And Dreams is de variatie in de songs. De kortste, welke de drie minuten nog niet haalt, doet denken aan Green Day gemixt met The Clash, terwijl de andere korte track, ‘Billy Goes To School’, een combinatie tussen Sum41 en Marilyn Manson lijkt. Tel daarbij op dat Stins een plaat heeft waar de sound van de rock goed overkomt zonder al te gepolijst te zijn en men snapt dat deze jonge knapen goed bezig zijn geweest.

Het is altijd goed dat de jeugdige muzikanten zich richten op genres die er echt toe doen. Stins doet dat. Zij rocken op een heerlijke manier, waardoor de vijfendertig minuten op Through Nightmares And Dreams als een droom voorbij vliegen. Band met potentie.

Ralf W.
Volg!
Laatste berichten van Ralf W. (alles zien)
0 Shares

Verder Bericht

Vorige Bericht

© 2024 White Room Reviews

Thema door Anders Norén