White Room Reviews

CD-, DVD- en concertreviews, nieuws, interviews en events

Azusa – Loop Of Yesterdays

In 2018 kwam het internationale gezelschap van Azusa met Heavy Yoke. Waar die plaat enerzijds lovende kritieken kreeg, waren er ook mensen die er duidelijk niks mee konden. Dat is ook typerend voor deze band: you hate it or you love it. Nu heeft die groep de opvolger van Heavy Yoke klaar. Loop Of Yesterdays komt uit via Indie Recordings en Solid State Records.

Dat Liam Wilson in deze band zorgt voor het fundament, zorgt ervoor dat men niet met standaardliedjes op de proppen komt. De bassist van het inmiddels gestopte The Dillinger Escape Plan is meester in het van de hak op de tak springen en het ondertussen toch nog kunnen presenteren als een liedje. Opener ‘Memories Of An Old Emotion’ onderstreept dat direct al. Dit is geen plaat om even rustig bij achterover te gaan hangen. Er gebeurt constant wat.

Een ander belangrijk element in Azusa is Eleni Zafiriadou. Zij heeft een enorme range in haar stemgebruik. Doordat ze zowel overstuur kan schreeuwen, fluweel kan zingen, fluisterend op de luisteraar kan inwerken en middels cleane vocalen toch kracht kan zetten, zou deze vocaliste als het vrouwelijke equivalent van Mike Patton gezien kunnen worden. Nu is dat nogal een status, maar wie Loop Of Yesterdays hoort, zal dat kunnen begrijpen. Waar het eind van ‘One Too Many Times’ nog schittert op een haast Kate Bush-achtige wijze, weet ze in ‘Detach’ een schreeuw op te zetten die doet denken aan Caroline Westendorp van The Charm The Fury, terwijl de cleane partijen de banden met The Dillinger Escape Plan aanhalen. Overigens laat Christer Espevoll hier ook nog een erg interessante gitaarsolo horen.

Loop Of Yesterdays bevat twaalf tracks. ‘Support Becomes Restistance’ is daarbij wel een korte intro op ‘Momument’, welke op haar beurt dan ook weer echt door kan als een monument. ‘Loop Of Yesterdays’ laat horen dat de zangeres zelfs raad weet met een (semi-) akoestische basis. Haar vocalen zijn daar deels mysterieus en deels zweverig. Dat contrast plus de later invallende strijkers, zorgen voor een bijzonder effect tussen de veelal heavy aangelegenheden. Het daarop volgende ‘Rapture’ knalt er dan ook gelijk furieus en melodieus in.

Azusa is geen band die de hitlijsten zal bestijgen met zoetsappige nummers. Gelukkig niet. Hun complexe manier om naar muziek te kijken wordt op een wijze vertolkt die de liefhebbers van onder andere The Dillinger Escape Plan en Botch goed zal doen. Loop Of Yesterdays is als hogere wiskunde in de muziek: enorm complex maar geniaal als je het begrijpt.  

0 Shares

Verder Bericht

Vorige Bericht

© 2023 White Room Reviews

Thema door Anders Norén