Het is misschien gek, maar de dertiende soloplaat van Kyuss-icoon Brant Bjork komt met de naam Brant Bjork. Dat is iets dat men zou verwachten bij een debuutplaat. Toch heeft hij er een goede reden voor. Op de plaat, die via Heavy Psych Sounds verschijnt, speelt hij namelijk alles zelf. Dat geldt ook voor de vocalen. Kortom, deze plaat ís Brant Bjork.
De sound van Brant Bjork op deze gelijknamige langspeler hangt ergens tussen de desert rock, de heavy rock en de classic rock. Hier en daar is ook de blues van invloed. ‘Jesus Was A Bluesman’ laat dat goed horen. De sound mag dan wel rockend zijn, in de muziek zijn genoeg aanknopingspunten met de blues te vinden. ‘Clearing Out The Ashtray’ laat daarentegen horen dat het Kyuss-bloed nog steeds niet opgedroogd is. De instrumentale, haast trippende outro van deze track doet denken aan Kyuss in haar hoogtijdagen.
Brant Bjork telt in het totaal acht tracks. Dat lijkt misschien weinig, maar gezien dat sommige tracks ruim in de speelduur zitten, is dat meer dan prima. ‘Duke Of Dynamite’ laat horen dat hij met zo’n smooth gevoel heel ver komt. Het is alsof men inderdaad op een eindeloze weg op een heerlijk tempo door de woestijn rijdt, dak open, arm op het portier. Dat intense genieten hoort hierbij. Afsluiter ‘Been So Long’ opent op een manier waarop Brant Bjork nog even doet denken aan Eric Clapton. Daarbij gaat het vooral om het akkoordenschema en het geluid. Dat staat Brant Bjork ook goed.
Wat is Brant Bjork zonder muziek? Dat is een vraag waarop het antwoord niet gegeven kan worden, want waar Brant Bjork is, is muziek. Dat blijkt ook op Brant Bjork. Deze plaat laat horen dat hij eigenlijk niemand nodig heeft om tot een heerlijke desert rock schijf te komen.
- Ad Patres voor derde langspeler naar Non Serviam Records - 17 april 2024
- Dead Head – interview - 17 april 2024
- Blaze Of Perdition – Upharsin - 17 april 2024