Christ Agony

Leestijd: 2 minuten

De Poolse black metal band Christ Agony draait al flink wat jaren mee. Toch was voor Anthems, welke dit najaar verscheen, Legacy de meest recente langspeler van Christ Agony. Die plaat kwam toch alweer uit 2016. Kortom, er heeft negen jaar tussen gezeten, maar die nieuwe plaat is er. Anthems is verschenen via Deformeathing Productions.

Cezar is al jaren de dragende kracht van Christ Agony. Hij is er vanaf 1990 bij en sinds een flink aantal jaren is hij ook het enige lid van de band. Legacy kende naast hem alleen een gast-drummer, welke middels Daray niet de minste was. Die is overigens nu ook weer van de partij, maar dan niet voor alle track. Ook August neemt een deel van de drumpartijen voor zijn rekening. In Mateusz ‘V’ Kujawa kent men nog een opvallende gastmuzikant, maar dat is geen drummer. Daarover later meer.

Anthems

Anthems telt zes tracks. Dat lijkt weinig, maar toch schotelt Christ Agony op Anthems de liefhebber meer dan vijfenveertig minuten aan muziek voor. Dat zit hem in de lengte van de songs. ‘Sanctuary Of Death’ is met zes en een halve minuut de kortste track op dit album. Overigens is dat ook de enige die niet over de grens van de zeven minuten gaat.

De meeslepende black metal doet bij vlagen denken aan die van hun landgenoten van Behemoth. Dat blijkt bijvoorbeeld in ‘Throne Of Eternal Silence’. Die track bewijst dat black metal niet altijd vurig snel gespeeld hoeft te worden. Het meeslepende karakter en de koren op de achtergrond zorgen voor een grotesk vertoon van duistere sferen. ‘Sanctuary Of Death’ lijkt her en der nog wat beïnvloed te zijn door de death metal, zonder dat de sferen van de black verloren gaan.

Verrassend en verrassingen

Zoals eerder aangehaald wordt Cezar in enkele tracks vergezeld door gastmuzikanten. In dat kader is ‘Rites Of The Black Sun’ opvallend. Volgens het boekje doet daar de eerder aangehaalde Mateusz ‘V’ Kujawa mee op didgeridoo, maar die lijkt juist in de tweede track te horen te zijn. Daarbij geldt dat er voor zowel track twee, ‘Throne Of Eternal Silence’, als ‘Rites Of The Black Sun geen drummer is aangehaald. Toch klinken hier duidelijk de drums als basis. Als die computermatig erin zouden zijn gezet, is dat dan heel vakkundig gedaan. Het lijkt erop dat er om welke reden dan ook een drummer is vergeten om aangehaald te worden. Voor de muziek maakt dat niet uit.

Anthems is van begin tot eind een prima black metal plaat. Christ Agony laat horen dat de songs verzorgt zijn, dat men er lekker in kan op gaan en dat de productie staat. Kortom, Anthems is plaat die Christ Agony met plezier naar de speler brengt.