Cirith Ungol - Forever Black - White Room Reviews

Leestijd: 2 minuten

Sinds een aantal jaar is Cirith Ungol weer samen. Dat is gebeurd in grotendeels dezelfde line-up waarin de groep in de jaren ’90 er de brui aan gaf. Er is alleen een nieuwe bassist aan de line-up toegevoegd en oud-bassist Greg Lindstrom is nu gitarist in de band. De sfeer zit er duidelijk weer goed in, want deze Amerikanen hebben ook een nieuwe plaat voor de liefhebbers in petto.

Forever Black is de langspeler die het niet geheel succesvolle Paradise Lost uit 1991 opvolgt. Cirith Ungol komt met deze plaat via Metal Blade Records. Dit nieuwe album telt negen nummers en heeft een speelduur van een kleine veertig minuten. De tracks zijn geen van allen van bijzondere lengte. Alleen opener ‘The Call’ duurt slechts iets meer dan een minuut. Dat komt omdat dit de intro van de schijf is.

Cirith Ungol stond natuurlijk in de actieve decennia bekend om hun combinatie van doom en power metal. Dat is ook wat nu weer sterk naar voren komt op Forever Black. ‘The Fire Divine’ zal er als zoete koek ingaan bij de liefhebbers van deze band. In dat kader is het epische ‘Stormbringer’ ook een indrukwekkend bewijs van dat Cirith Ungol het heilige vuur weer flink brandend heeft. Meeslepend en groots opbouwend gaat het vijftal de metalhead op mooie wijze te lijf.

De langste track van Forever Black is ‘Nightmare’. Die track duurt exact één seconde langer dan ‘Stormbringer’. Het is ook de track die het minst imponeert. Het tempo is net niet aanstekelijk genoeg, waardoor de vele herhalingen een beetje wegzakken. Dat juist de laatste secondes interessant zijn en dan uit worden gefaded, zorgt ervoor dat men achter blijft met het gevoel ‘wat als?’. Gelukkig zijn de overige songs wel pakkender.

Nu Cirith Ungol haar eerste langspeler sinds de reünie heeft, is de band weer echt terug. Forever Black heeft de sferen van de doom en power metal als vanouds hoog in het vaandel dragen. En dat is wat de fans willen horen. Een mooie comeback.