Moonspell

Leestijd: 3 minuten

Komend jaar zit de band dertig jaar in het vak. In die jaren heeft Moonspell zich opgewerkt naar de absolute top van de internationale metal. Hun eigen geluid heeft door de jaren heen de nodige veranderingen ondergaan. Of de band nu ook weer verrassingen op dat gebied in petto heeft, moet blijken. Via Napalm Records komt Moonspell met Hermitage.

De basis voor Moonspell werd al aan het eind van de jaren ’80 van de vorige eeuw gelegd. In 1992 werd de band definitief Moonspell genoemd. Pedro Paixão en Ricardo Amorim volgende in de jaren erop. Naast frontman Fernando Ribeiro zijn dat de leden die een groot deel van de geschiedenis van Moonspell vormen.

Wolfheart en Irreligious waren de eerste twee langspelers van Moonspell. Toen wist men nog niet dat men klassiekers had geschreven. Waar toen de invloed van onder andere de black metal nog duidelijk was, kwamen er later veel meer invloeden van de gothic hun muziek in. Met Extinct en het geheel in het Portugees gezongen 1755 liet de band recent nog horen nog steeds aan de top te staan.

Hermitage

Deze nieuwe langspeler is de eerste met drummer Hugo Ribeiro in de gelederen. Hij heeft de taak om oerlid Miguel Gaspar te vervangen. Met de tweede Ribeiro in de gelederen heeft Moonspell voor de standaardversie tien tracks opgenomen. De luxere uitgave telt ook nog ‘Darkness In Paradise’ van Candlemass als toegift. De standaardversie bevat in het totaal iets meer dan vijftig minuten aan muziek.

Van die tien tracks heeft Moonspell er twee die de zeven minuten ruimschoots passeren. ‘All Or Nothing’, wat een prachtige track is waar zelfs de invloeden van Chris Isaac, My Sleeping Karma en Pink Floyd nog door lijken te sijpelen en welke ook als single uit is gekomen, is net niet de langste. Die eer gaat naar ‘Without Rule’. Dat is de laatste track voordat outro ‘City Quitter’ de kaars uitblaast.

Grootsheid in gevoel

Moonspell wordt natuurlijk geassocieerd met de metal. Toch is het de gevoelige kant die de muziek maakt zoals deze gepresenteerd wordt. ‘Apopthegmata’ laat dat goed horen. Hier weet de band op een wijze op te bouwen, waarbij men zelfs naar Porcupine Tree zou kunnen hebben geluisterd. De variaties in de stem van Fernando Ribeiro zijn hier ook een grote troef in.

De stem is niet overal leidend. Dat blijkt bijvoorbeeld in ‘Solitarian’. Dit is Moonspell op een ijzersterke manier zonder vocalen. Instrumentaal blijken deze Portugezen evenzeer zowel te kunnen boeien als hun donkerte weg te kunnen zetten. Daarentegen moet ook geconcludeerd worden dat die stem toch wel echt Moonspell is. ‘The Greater Good’ en ‘Common Prayers’ onderstrepen dat.

Moonspell is een band die internationaal aan de top staat, maar toch op een bescheiden manier door de wereld laveert. Hermitage laat Moonspell bijna op een koninklijke manier door de speakers glijden. Dat bij vlagen de metal op een lager pitje staat en de gothic de boventoon voert, is daar mede een reden van. Een topstuk van een topband.

TRACKLIST HERMITAGE

01. The Greater Good
02. Common Prayers
03. All or Nothing
04. Hermitage
05. Entitlement
06. Solitarian
07. The Hermit Saints
08. Apophthegmata
09. Without Rule
10. City Quitter (Outro)

Bonus Tracks:
11. Darkness in Paradise (Candlemass Cover – LP, Box, MC + Mediabook)
12. The Great Leap Forward (7″ Vinyl – Deluxe Box)