Omnerod

Leestijd: 2 minuten

Eigenlijk geldt dat als er staat dat het om progressieve metal gaat, dat men nog steeds niet weet wat er verwacht kan worden. Ondanks dat men deze aanduiding geeft, vallen daar compleet uiteenlopende zaken in de metal binnen. Voorafgaand aan The Amensal Rise van Omnerod bekruipt het gevoel dat die hele spanwijdte van de progressieve metal wel eens van invloed kan zijn hier.

De basis voor Omnerod, wat een uit Brussel afkomstige band is, werd al gelegd in 2009. Toch zijn de tijden inmiddels heel anders voor dit gezelschap, gezien de samenstelling compleet anders is. In dat kader kan gesteld worden dat, ondanks dat het eigenlijk al de derde langspeler van deze band is, het de eerste in deze vorm is.

The Amensal Rise

Deze nieuwe langspeler van Omnerod telt zeven tracks en duurt maar liefst net geen zeventig minuten. Gezien opener ‘Sunday Heat’ de zes minuten niet haalt, heeft Omnerod ook vier tracks die ruim over de tien minuten heen gaan om deze speelduur te behalen. Men kan dus niet stellen dat de CD niet vol staat, iets dat menig band nalaat.

Waar eerder al werd aangehaald dat Omnerod wel eens de hele spanwijdte van wat men progressieve metal noemt, zou kunnen gebruiken, blijkt dat ook. ‘Sunday Heat’ start betoverend om genadeloos op te bouwen naar ‘Satellites’. Als die twee geklonken hebben, is men ruim een kwartier verder en heeft men invloeden van Devin Townsend, Gojira, Textures, Periphery, Focus, Vangelis en Strapping Young Lad kunnen horen. Alsof Devin himself met een selectie van Textures en Gojira op stap is gegaan in een wirwar van Italiaanse straatjes, geen idee waar ze eindigen, hoe ze lopen, maar wel een prachtig geheel vormen.

Gelaagdheid

Wie The Amensal Rise drie keer luistert, zal drie keer nieuwe dingen ontdekken in deze muziek van Omnerod. Deze Belgen hebben namelijk een bijzondere gelaagdheid in de muziek, waardoor er zelfs een klassieke ondertoon te ontdekken is, welke zelfs op de heftige momenten niet van plan is plaats te maken. Afsluiter ‘The Commensal Fall’ is daar een goed voorbeeld van.

The Amensal Rise onderstreept dat progressieve metal gaat om pure klasse in zowel de vaardigheid van de muzikanten als het schrijven van muziek. Omnerod laat op The Amensal Rise horen dat zij de echte liefhebbers van progressieve muziek uitermate kunnen plezieren, maar dat het voor de leek wel heel heftig kan zijn. België heeft met Walibi en Bobbejaanland uitdagende achtbanen in huis en zo kan deze muziek ook omschreven worden. Genieten voor hen die dat écht kunnen.