Wat? Shane Embury, Russ Russell, Dirk Verbeuren, Troy Sanders, Billy Gould en Dan Lilker op één plaat? Juist. Tronos mag dan een naam zeggen die bij weinig mensen een lampje doet branden, maar al deze namen wel. Tenminste, de mensen die de laatste decennia de heavy muziek aangehangen hebben. Tronos komt via Century Media met zijn debuutplaat: Celestial Mechanics.
Even voor de goede orde, Tronos is de band van Shane Embury, vooral bekend van Napalm Death en Brujeria, meesterproducer Russ Russell en drumgrootmeester Dirk Verbeuren, welke gekend kan worden van onder andere Soilwork, Aborted en Megadeth. Omdat zij geen bassist hebben, hebben ze een drietal basslegendes op de kop getikt om de muziek van lage tonen te voorzien. Troy Sanders, van Mastodon en Killer Be Killed, Faith No More-bassist Billy Gould en Dan Lilker, bekend van onder andere Anthrax, Brutal Truth en Nuclear Assault werden ingevlogen. Tel daarbij op dat Denis Belanger en Erica Nockalls ook nog een vocale duit in het zakje doen, en men snapt dat vooraf de verwachtingen hoog gespannen zijn.
Die verwachtingen maakt Tronos meer dan waar. De plaat is metal aan andere kanten. Celestial Mechanics laat horen dat het bonte gezelschap erg veelzijdig is. Opener ‘Walking Along The Dead Things’ laat horen dat zowel de doom, sludge als psychedelische metal van invloed zijn, terwijl het korte ‘The Ancient Deceit’ laat horen dat Tronos ook furieus en snel uit de hoek kan komen. Daarmee zijn direct ook respectievelijk de kortste en langste track van de plaat aangehaald.
In het totaal staan er op Celestial Mechanics tien nummers. ‘The Past Will Wither And Die’ staat voor de trage, zware kant van Tronos. Die combinatie van doom en sludge is uiterst succesvol. Langzaam versnelt Tronos op een wijze waarop men automatisch in het tempo wordt meegezogen. Tel daar ook nog eens bij op dat de plaat afsluit met Black Sabbaths ‘Johnny Blade’. Het nummer van Never Say Die! onderstreept het psychedelische karakter dat er ook in Tronos zit op een sterke manier. Een mooie manier om Black Sabbath in zijn originele line-up te eren.
Ja, simpel. Geniaal. Dit is een plaat waar men vooraf niet van had kunnen stellen welke richting die op zou gaan en of het überhaupt goed zou uitpakken met zoveel legendes op één schip, maar waar men slechts één luisterbeurt voor nodig heeft om te beseffen dat het bij verre van die ene luisterbeurt zal blijven.
- Nieuwe plaat Thy Art Is Murder in september - 1 juni 2023
- The Monolith Deathcult heeft toch eigenlijk geen nieuwe single - 1 juni 2023
- HexenHammer – Hyberacula - 1 juni 2023