Arche

Terwijl het buiten koud en donker is, langzaam de Kerstverlichting steeds meer de overhand neemt om de donkere dagen te verlichten en men diep opgeborgen in warme kleding zit, is er ook tijd voor echte donkerte. Daarvoor geen Kerstverlichting of warmte, maar juist ijzig kille sferen. Daarom komt Arche misschien wel juist nu met Transitions, welke verschijnt via Transcending Obscurity Recordings.

Ooit begonnen als drietal is dit Finse gezelschap inmiddels gereduceerd tot een duo. Als trio bracht men in 2015 nog wel een EP uit, maar daarna werd het stil. Die stilte wordt nu verbroken voor een plaat die pas hun eerste langspeler is. Daarop neemt het duo alle instrumenten en vocalen voor haar rekening.

Transitions

Eigenlijk is het wel vreemd misschien dat men over een langspeler praat. Op Transitions heeft Arche maar ruimte gemaakt voor drie tracks. Echter, die drie nummers gaan samen wel richting de veertig minuten. ‘Transitions’ is daarvan de kortste, met een speelduur van iets meer dan zeven minuten. Dat is bij Arche wel echt kort, aangezien de overige twee nummers rond het kwartier duren. Per stuk.

De muziek van Arche laat zich omschrijven als funeral doom. De traagheid wordt hier tot een kunst verheven, waardoor de melodieuze gitaar op het ritme van de zware slagen tot diep in de oren kan dringen. Bij vlagen doet het dan ook denken aan het Nedelandse Officium Triste. ‘Reverential Silence’, waarmee de release opent, is daar een goed voorbeeld van.

Geduld is iets wat bij dit genre hoort, want niks gebeurt overhaast. Wie van donkerte, diepte en intense doom houdt, heeft aan de debuutplaat, Transitions, van het Finse Arche een goede. Genieten in vijftig tinten zwart.