Blue Crime - I'm Afraid We Became One

Leestijd: 2 minuten

De uit Amsterdam afkomstige band Blue Crime staat niet bekend om hun recht-toe-recht-aan liedjes. Hun oeuvre laat zich kenmerken door een eigenzinnige sound welke zowel raakvlakken met de psychedelica als met de noise heeft. Via hun eigen label Medusa MusiQ komt hun debuutalbum uit. Die schijf heet I’m Afraid We Became One.

Direct start de plaat met de titeltrack. De zweverige vrouwelijke vocalen doen denken aan een worp terug in de tijd naar de jaren ’60 en ’70. De ietwat dromerige melodieën zorgen bijna voor een trippy onderbouwing van deze muziek. ‘UFO’ trekt de luisteraar daarin helemaal vanuit zijn luie stoel naar een andere dimensie. Wie deze plaat in het donker luistert, zal ‘Absent Nation’ misschien zelfs als spookachtig ervaren. De manier hoe de drums dan op de trommelvliezen inwerken, doet denken aan het naderen van een groot, zwaar iets, wat onheilspellend voelt, maar waar je niet van weet wat het is.

In het totaal staan er elf tracks op I’m Afraid We Became One. Samen zijn zij goed voor een kleine vijftig minuten aan muziek. Niet alles daarvan is direct te begrijpen. ‘Take Death’ had best iets eerder echt ingestart mogen worden. Menig luisteraar zal daar checken of er niks aan de hand is met de speler. Daarentegen staat dat ‘Trigger’ een absolute, freaky knaller is. De haast spacy sound over een ritme dat de band met de doom niet onder stoelen of banken wilt steken, geeft een hele verrassende, gewaagd dimensie aan de sound.

Blue Crime is geen band zoals zoveel bands. Dat is na het luisteren van I’m Afraid We Became One wel duidelijk. Dit tript, spacet en rockt op een wijze die zowel even eigenzinnig als groots is. Ondanks de bijna buitenaardse weergave van de muziek is het ook een zinspeling op de psychedelica uit het verleden.