Dead Lord

Leestijd: 2 minuten

De Zweedse rockers van Dead Lord weten de wereld al een aantal jaar te verblijden met traditioneel aandoende hardrock. De sferen van de jaren ’70 en ’80 komen op een mooie wijze in hun sound naar voren. Onlangs kwam Dead Lord via Century Media met Surrender, wat hun vierde langspeler is.

Het was 2013 toen Dead Lord met Good Repentence kwam. Die debuutplaat liet horen dat deze Zweden de geode vibe met zich meedroegen. Gitaren werden op een voetstuk geplaatst, terwijl het liedje altijd overeind bleef. Heads Held High uit 2015 en In Ignorance We Trust, welke wederom twee jaar later volgde, onderstreepten zowel de kwaliteiten als de groei binnen deze band.

Surrender

Deze nieuwe langspeler telt in de standaardversie tien tracks. Wie de luxere digipak weet te bemachtigen, zal drie tracks extra vinden. Daaronder de covers ‘Hands Down’ en ‘Moonchild’. Om die reden al een goed excuus om uit te kijken naar die versie, want de muziek is wederom van heerlijke klasse.

De sound van Dead Lord op Surrender is vanouds. De hints naar Thin Lizzy, zowel qua geheel als qua gitaarspel, en Nazareth – en dan niet ‘Love Hurts’ – zijn duidelijk. Dat maakt het luisteren naar Surrender vanaf de eerste luisterbeurt tot een succes. ‘Distance Over Time’ en ‘Bridges’ laten dat goed horen. ‘The Loner’s Ways’ laat daarbij horen dat de structuur van de hardrock eigenlijk niet veranderd hoeft te worden.

Eén van de meest opvallende tracks op Surrender is ‘Messin’ Up’. Hierin gaat de teksten erover dat de hoofdpersonage er een potje van maakt. Echter, muzikaal doet Dead Lord dat ook, maar het resultaat is eigenlijk ook verbluffend. Zie het even alsof Thin Lizzy The Clash gaat spelen, of net andersom. Dat andere gevoel mag in eerste instantie misschien ietwat vreemd lijken, het geeft wel veel schwung aan de sound.

Dead Lord doet de liefhebbers van de hardrock pur sang met Surrender een heerlijke dienst. Origineel is het niet, op een enkel moment na dan, maar dat is ook de kracht. Dit is hardrock en dat wordt hier gevierd. Sommige bands moeten niet innoveren, Dead Lord is zo’n band.