Epica

Leestijd: 3 minuten

Als het om symfonische metal uit Nederland gaat van grootse internationale allure, dan is het logisch als men dat gelijk refereert aan Epica. Soms kan men zich afvragen waar de top van dit zestal ligt, want zowel muzikaal als qua status lijken er geen grenzen onbereikbaar. Via Nuclear Blast komt Epica met alweer hun achtste langspeler: Omega.

Eigenlijk behoeft eigenlijk geen introductie meer. Het zestal is in 2002 ontstaan nadat Mark Jansen uit After Forever was gegaan. Door de jaren heen zijn er slechts kleine wisselingen in de line-up geweest, waardoor de band sterk kon groeien. Retrospect liet onder andere blijken dat deze band veel groter is dan zomaar een zeskoppige symfonische metalband. Live is het ook een hele belevenis. The Quantum Enigma en The Holographic Principle lieten daarbij horen dat de band nog genoeg uitdagingen weet te vinden.

Omega

Deze achtste langspeler van Epica kent wat vertrouwelijke patronen. De muziek is onder leiding van Joost van den Broek in de Sandlane Recording Facility te Rijen opgenomen en de platenmaatschappij is ook nog steeds Nuclear Blast. In zo’n zeventig minuten schotelt Epica de luisteraar in de standaardversie twaalf nummers voor. De luxere uitgave telt nog een tweede schijf met vier akoestische nummers.

Het opnemen van Omega had heel wat voeten in aarde. Door wat er gaande was op deze aardbol moest alles zeer nauwkeurig gepland worden. Daardoor was het een geluk dat het orkest, het Prague Philharmonic Orchestra, en het kinderkoor al opgenomen waren voordat de wereld werd geconfronteerd met beperkingen. Toch kon deze complexe puzzel gelegd worden, waardoor het resultaat nu daar is.

Vanaf de eerste klanken is het duidelijk dat de symfonische reis er één is waarvan de grootste filmmakers zullen dromen. Opener ‘Alpha – Anteludium’, ‘Code Of Life’ en ‘The Skeleton Key’ zullen hen ongetwijfeld imponeren. Grootse orkestrale partijen, sferische opbouwen en snoeiharde metal gaan, buiten de eerst genoemde om, hand in hand.

Gasten op Omega

Epica weet op Omega, naast het eerder genoemde orkest en koor, ook nog enkele gastmuzikanten te verwelkomen. In het sterke ‘Code Of Life’ komt Zaher Zorgati, bekend van de Tunesische metalband Myrath meedoen. ‘Twilight Reverie – The Hypnagogic State’ verwelkomt Vicky Psarakis. Deze Amerikaanse is natuurlijk bekend als frontvrouw van The Agonist. Deze bijdrages zijn eigenlijk slechts mooie voetnoten bij wat Epica hier zelf weg zet.

Het absolute magnum opus van Omega is namelijk ‘Kingdom Of Heaven pt.3 The Antediluvian Universe’. Dit derde deel van deze groteske serie is misschien wel de overtreffende trap van alles wat Epica tot op heden heeft gedaan. De intro alleen zou niet misstaan in Star Wars-films, terwijl de band daarna nog de nodige progressieve elementen in de strijd gooit die zowel een verrassende als verfrissende wending geven aan de intense metal.

Toch mag ook niet onderbelicht blijven dat Epica veel breder is dan een symfonische metalband die deze zaken op dat gebied op een uitmuntend niveau in orde heeft. De ballad ‘Rivers’ onderstreept dat Epica zelfs op een ingetogen wijze de talloze bands over de wereld het nakijken geeft. Hier schittert niet alleen Simone Simons, maar ook het schrijftalent van Epica.

Er zijn albums waar men na een tal van jaren zegt: ‘Die plaat was echt inspirerend.’ Ongetwijfeld hoort Omega van Epica in dat rijtje. Na vijf jaar heeft Epica een misschien wel een overtreffende trap van zichzelf gevonden. Typisch zo’n plaat waar men superlatieven te kort voor komt.

TRACKLIST OMEGA

01 Alpha – Anteludium
02 Abyss Of Time – Countdown To Singularity
03 The Skeleton Key
04 Seal of Solomon
05 Gaia
06 Code Of Life
07 Freedom – The Wolves Within
08 Kingdom Of Heaven, Part 3 – The Antediluvian Universe
09 Rivers
10 Synergize – Manic Manifest
11 Twilight Reverie – The Hypnagogic State
12 Omega – Sovereign Of The Sun Spheres