Gallia

Leestijd: 2 minuten

De Belgische band Gallia staat voor cinematische metal. Wat dat inhoudt, kan gehoord worden op de tweede plaat van die band, die in september van afgelopen jaar geheel in eigen beheer is uitgekomen. Die tweede release van Gallia komt met de naam Obscura, wat dan al wel neigt naar een donkere film.

Om het verhaal van Obscura goed te begrijpen, moet eigenlijk teruggegrepen worden naar het album uit 2019. Op de EP Everflame ging het over een gevecht met de duisternis. Het cinematische in deze band zit hem in de storytelling, waardoor men nu dus daarop doorgaat. Het is namelijk aan Gallia om Everflame te beschermen.

Obscura

Deze tweede release, wat dus pas de eerste langspeler van Gallia is, telt twaalf tracks. Nadat opener ‘Aperture’, wat een intro is, geklonken heeft, barst de muziek echt los in ‘Return Of Time’, om vervolgens in ‘Blackout Queen’ echt alle registers van de metal open te trekken. De partijen die de ritmesectie daar weglegt, zal voor menig teer zieltje even slikken zijn. Door de heldere vocalen van Elyn Vandenwyngaert blijft het wel toegankelijk. ‘Mirage’ brengt daarna wel meer rust in het geheel.

Als de muziek gerefereerd aan andere bands zou moeten worden, dan zouden Epica, Delain en Nightwish als goed materiaal kunnen gelden. Het is overigens niet zo dat Gallia op Obscura laat horen een kopie van deze te zijn, maar de invloeden zijn merkbaar. Het theatrale in het geheel, wat ook als rode draad door de sound heen loopt, zou zelfs aan kunnen sluiten bij Fleshgod Apocalypse.

Obscura is een plaat geworden waarop Gallia laat horen op een veelzijdige manier de luisteraar een album lang te kunnen boeien. Het verhaal mag dan over vuur en donkerte gaan; de release is een absoluut lichtpunt.