Helloween – Helloween - White Room Reviews

Leestijd: 3 minuten

Andi Deris. Kai Hansen. Michael Kiske. Sascha Gerstner. Markus Grosskopf. Dani Löble. Michael Weikath. Zeven mannen en samen voeren zij het nieuwe tijdperk van Helloween in. Dat deze line-up ook op plaat zou verschijnen, is een natte droom voor elke fan en metalhead. Via Nuclear Blast komt Helloween met een plaat die na al die jaren simpelweg Helloween heet.

Helloween, de band

Alles begon in het jaar dat ook de ondergetekende geboren is, 1984. Toen was Kai Hansen nog de zanger én gitarist. Alleen op de debuutplaat is hij als zanger te horen. Daarna nam Michael Kiske de vocalen over, zodat hij zich kon focussen op de gitaar. Het vervolg was het tweeluik Keeper Of The Seven Keys. De status van Helloween was snel groeiende.

Zonder Helloween was de heavy metal waarschijnlijk nooit zo geëvolueerd tot de power metal. Het eerder genoemde tweeluik is daar debet aan. Toch was er nog een fase die de twijfel bij de metalhead bracht. Opnieuw waren wisselingen het gevolg, waardoor de weg omhoog weer kon worden ingeslagen.

In 2016 volgde de aankondiging dat zowel Kai Hansen als Michael Kiske terug in de band kwamen, zonder dat Andi Deris zou verdwijnen. Drie zangers en doordat Hansen ook de gitaar machtig is, ook drie gitaristen. De tournee was daar en dat smaakte naar meer.

Helloween, de plaat

Deze eerste plaat met alle frontmannen samen telt twaalf tracks. Dat cijfer twaalf komt nog een keer terug, want de afsluiter ‘Skyfall’ duurt ook twaalf minuten. Overigens is die versie afwijkend van de singleversie die eerder wereldkundig gemaakt is. Daar duurt de track zo’n vijf minuten korter.

De eerste tonen op Helloween doen de wenkbrauwen lichtelijk fronsen. Wordt hier een knipoog gegeven aan Slayers ‘South Of Heaven’? De power metal grijpt echter snel de spotlight en het is duidelijk dat Helloween echt de studio in gedoken is om te vlammen. De afwisseling van de vocalen zorgt dat een groots spel wordt. Hierdoor worden de eveneens sterke gitaarpartijen misschien zelfs wel onderbelicht. ‘Rise Without Chains’ en ‘Down Of The Dumps’ laten dat goed horen. Door de pakkende vocalen die deels snel meezingbaar zijn, vallen die het meest op. De strakke basis die Grosskopf en Löble wegleggen, mag eveneens niet onderschat worden.

Magnum opus

Nadat men alleen met de gitaar de luisteraar in ‘Orbit’ een ruime minuut vermaakt heeft, komt men aan bij het machtige slotakkoord. Zonder twijfel en ook zonder de overige glansrijke track tekort te doen is ‘Skyfall’ het magnum opus van Helloween. Het stuk leidt de luisteraar naar de verschillende fases van de power metal. Zelfs in de rustige break blijft het genre overeind. Hierdoor wordt het vervolg nog energieker. Dat geldt tevens ook door de ijzersterke baslijnen van Grosskopf. Die weet perfect een balans te vinden in mee gaan met de melodieuze riffs en een strakke basis van grondnoten weg te leggen.

Helloween heeft met de eerste plaat in dit nieuwe tijdperk zowel voor henzelf als voor de power metal de lat extreem hoog gelegd. De langspeler Helloween is een machtig spel van vocalen, van gitaren en van de metal bovenal.

TRACKLIST HELLOWEEN

01 – Out For The Glory
02 – Fear Of The Fallen
03 – Best Time
04 – Mass Pollution
05 – Angels
06 – Rise Without Chains
07 – Indestructible
08 – Robot King
09 – Cyanide
10 – Down In The Dumps
11 – Orbit
12 – Skyfall