White Room Reviews

CD-, DVD- en concertreviews, nieuws, interviews en events

Kadinja – DNA

Leestijd: 2 minuten

De periode van eind jaren ’90 en begin jaren ’00 was een periode voor de metal waarin kennis werd gemaakt met nieuwe stijlen. De agressie was er, maar openlijk werd er geflirt met rock en rap, terwijl de solo vaak werd geparkeerd. Die tijd wordt nu door de Franse progressieve metal band Kadinja geëerd. Via Arising Empire komt Kadinja met DNA.

DNA is niet de eerste langspeler van Kadinja dit jaar. In de eerste maand van dit jaar kwam de band via hetzelfde label met Super ’90. Die plaat stond in het teken van eigen werk, nu zijn het louter covers. Die covers zijn duidelijk voorzien van de Kadinja handtekening. Dat is bijvoorbeeld in ‘Spit It Out’, origineel van Slipknot, goed te horen. Kadinja krijgt daar de hulp van Aaron Matts van Betraying The Martyrs. Hierdoor wordt het nummer wat zwaarder aangezet dan bijvoorbeeld Papa Roachs ‘Between Angels And Insects’. Toch is in beide nummers de progressieve insteek van Kadinja leidend. Dat is bijvoorbeeld ook goed te horen in P.O.D.’s ‘Alive’.

Een van de meest mysterieuze tracks op DNA is toch wel ‘Passive’. Voor wie het destijds had gemist; dat nummer behoort tot het oeuvre van A Perfect Circle. Hier blijkt hoe goed Kadinja kan omgaan met tracks van andere artiesten. Hierdoor lijkt het dan ook dat het beste van het schrijfwerk van A Perfect Circle en de muzikale kwaliteiten van Kadinja hun snijpunt vinden. Doordat deze track minder heavy is – maar zeker niet minder intens – laat Kadinja horen ook op een meer rockende manier de luisteraar te kunnen pakken. Dit is ook iets wat in mindere maten in System Of A Downs ‘Aerials’ terug te horen is. De heavy stukken van het origineel zijn omgebogen in fragiele momenten waarin Kadinja juist de rust en balans bewaart.

De nu-metal is op DNA goed vertegenwoordigd. ‘Hot Dog’, waarin Kadinja bij vlagen zelfs het stemgeluid van Limb Bizkits Fred Durst lijkt te evenaren, ‘Falling Away From Me’, waarmee Korn een groter publiek tot zich wist te trekken, en Deftones’ klassieker ‘My Own Summer’ zijn daar goede voorbeelden van. Overigens is de Oosterse twist die Kadinja aan die laatst genoemde track geeft als geniaal te onderstrepen. Wie had gezegd dat hier een Indiase metalband aan de slag was geweest met ‘My Own Summer’ was waarschijnlijk ook geloofd geweest.

Coveralbums pakken soms goed uit en soms slaan ze de plank totaal mis. Wie Kadinja’s DNA tot zijn oren laat komen, zal erkennen dat de tijden van rond de millenniumwisseling herleven, maar dat de band ook duidelijk zichzelf is gebleven. Kortom, een krachtig staaltje coverwerk.

Ralf W.
Volg!
Laatste berichten van Ralf W. (alles zien)
54 Shares

Verder Bericht

Vorige Bericht

© 2024 White Room Reviews

Thema door Anders Norén