Met Memento Mori levert Marduk haar vijftiende langspeler af in de geschiedenis van de band. Marduk kan tevens gezien worden als een goed producerende machine, want sinds Dark Endless uit 1992, bracht de band iedere twee à drie jaar wel een full-length uit. Wel moet gezegd worden dat de kwaliteit van de afgelopen veertien albums nog wel eens fluctueerde. Het ene album was geweldig, terwijl de opvolger aanvoelde als een ‘moetje’. Denk bijvoorbeeld aan het geweldige Frontschwein (2015) dat opgevolgd werd door het wat matte Viktoria (2018) of langer geleden, Nigthwing (1998) dat een jaar later werd opgevolgd door het monotone Panzer Division Marduk (1999). Als mijn redenatie zou kloppen, dan zou Memento Mori weer een album moeten worden met memorabele momenten.
Nieuwe drummer
De komst van drummer Simon Schilling (Bloodhammer) belooft in ieder geval veel goeds. Iedereen die Youtube er wel eens op naslaat, opzoek naar begenadigde metaldrummers, zal deze man zeker zijn tegengekomen. Wat een machine is deze meneer! En dat laat hij ook op Memento Mori horen. Tweeënveertig minuten lang zijn het strakke blastbeats die de boventoon voeren.
Prachtig zou je denken? Dat hoort toch bij Marduk? Klopt helemaal, ware het niet dat de drums verre van dynamisch klinken. De snare en hihat liggen prominent in de mix net als het vreemd klinkende ride-bekken, maar waar zijn de basdrums gebleven? En de galmende toms, de knisperende klanken van de cymbalen? Inderdaad, ze zijn nergens te bekennen. Wat een deceptie…de kwaliteiten van Bloodhammer komen amper uit de verf. Maar…misschien lag het aan mijn koptelefoon en was deze niet goed ingeplugd? Helaas, die zaten prima.
Mist als troef?
Het zijn overigens niet alleen de drums die mat klinken, het hele overall geluid is gehuld in een dikke mist. Het lijkt net alsof men bij de mastering eerst een isolatieplaat voor de speakers heeft gehangen en vervolgens het geluid dat toen ontstond heeft opgenomen. Op mijn stereo moest ik zelfs voor de samples het volume terugdraaien, om het vervolgens bij de muziek weer op te schroeven om nog enigszins wat te horen en power te hebben.
En wat je dan hoort zijn nummers die ook op Viktoria hadden kunnen staan; veel snelheid, Mortuus die lekker zijn ding kan doen, maar riffs die een beetje saai zijn en niet echt blijven hangen. De enige nummers die me wél zijn bij gebleven zijn ‘Charlatan’ en ‘Marching Bones’; dit zijn de wat meer afwisselende tracks met een herkenbaar chorus en refrein.
De conclusie is dat Memento Mori een vele male beter album had kunnen zijn als het geluid meer open en krachtiger was geweest (zoals op bijvoorbeeld Frontschwein). Mijn advies aan Marduk en Century Media Records zou zijn om alles opnieuw te mixen en te masteren en dan het album uit te brengen.
Los daarvan, kan ik me voorstellen dat de die-hard Marduk fan niets te kort komt met dit album, want Marduk is en blijft Marduk. Deze fan kan deze review niets verrotten en zal blindelings tot aanschaf overgaan, want ook al is het geluid op de cd niet goed, live klinkt Marduk altijd goed…en Memento Mori dan dus ook.
Tracklist Memento Mori
- Memento Mori 3:30
- Heart of the Funeral 2:23
- Blood of the Funeral 5:05
- Shovel Beats Sceptre 5:02
- Charlatan 4:12
- Coffin Carol 4:02
- Marching Bones 4:03
- Year of the Maggot 4:14
- Red Tree of Blood 3:50
- As We Are 5:36
MARDUK ONLINE
CENTURY MEDIA ONLINE
- Darkthrone – It Beckons Us All - 4 mei 2024
- Deicide – Banished By Sin - 19 april 2024
- Mòr – Hear The Hour Nearing! - 11 april 2024