Onheil - In Black Ashes - White Room Reviews

Leestijd: 3 minuten

Het Nederlandse Onheil timmert bijna 25 jaar aan de weg en bracht naast verschillende demo’s, twee langspeler uit; Razor in 2009 en Storm Is Coming in 2014. Ondanks het feit dat dit laatst genoemde album inderdaad voor een storm aan positieve recensies zorgde (zowel nationaal als internationaal), bleef de storm aan optredens uit. Er werd wel opgetreden, maar de naam Onheil prijkte niet op de affiches van grote festivals. Een toename van naamsbekendheid op de internationale markt stokte derhalve. De conclusie was dat Storm Is Coming voor een storm aan verwachtingen zorgde, maar dat het rustige weer al weer snel intrad. De jaren erna verdween bandlid na bandlid (vanwege uiteenlopende redenen) en bleef oprichter Amok weer alleen over.

Tot 2019. Het jaar dat een nieuwe line-up geformeerd werd in de vorm van Toorn (drums), Káosz (gitaar), Wrok (gitaar), Waanzin (gitaar en vocals) en natuurlijk opperhoofd Amok (gitaar en vocals). Amok’s muzikale ideeën kregen steeds meer vorm en het idee was om met een nieuw album op de proppen te komen. Corona gooide wat dat betreft roet in het eten, maar zorgde er ook voor dat alle nummers nog een keer onder de loep werden genomen en daar waar nodig werden bijgeschaafd of werden voorzien van extra solo’s.

2023 dan echt

We schrijven 2023 en na lang wachten verschijnt via Black Lion Records In Black Ashes. En laten we wel wezen, het is het wachten meer dan waard geweest. Zelf omschrijft Onheil haar muziek als blackened heavy/thrash-metal. Een betere omschrijving valt inderdaad lastig te vinden, want qua melodielijnen doet de band het ene moment denken aan Dissection of Necrophobic, het andere moment is het Kreator dat de klok slaat, terwijl Iron Maiden ook nog een duit in het zakje doet. Het maakt dat Onheil zich anno 2023 een eigen stijl heeft weten aan te meten, waarmee het zich weet te onderscheiden van de rest (ook vanwege het gebruik van drie gitaristen).

In Black Ashes herbergt zeven tracks, die allen zeer melodieus van aard zijn. Openingstrack ‘Night Terror’ opent met een Dissection-achtig intermezzo als inleiding, waarna de band furieus uit de startblokken knalt. Blastbeats en uptempo stukken wisselen elkaar af en worden voorzien van een ‘creepy’ melodielijn. Daar het refrein niet al te ingewikkeld is (‘Night terrorrrr’) en het nummer een duur van viereneenhalve minuut heeft, maakt deze combinatie dat het nummer instant herkenbaar is.

Stijlen in overvloed

De hier opvolgende titeltrack borduurt verder op het openingsnummer. Ook hier weer veel melodie en blastbeats afgewisseld met heavymetal-achtige invloeden die gemakkelijk te verteren zijn. Ook de overige tracks zoals ‘Like Shadows In The Night’, ‘Bloodthirst’, of afsluiter ‘Master of Disease’ liggen allen in elkaars verlengde en luisteren lekker weg. Wat dat betreft kan In Black Ashes bestempeld worden als ‘zeer toegankelijk’. Hier draagt de ietwat gepolijste mix en mastering van Dan Swanö ook zijn steentje aan bij.

De conclusie na enkele luisterbeurten is, dat In Black Ashes een album is geworden dat zich niet gemakkelijk in een hokje laat plaatsen. Blackmetal, deathmetal, thrashmetal, heavymetal; Onheil weet al deze stijlen op sublieme wijze met elkaar te verweven, hetgeen resulteert in zeven eigentijdse metalnummers. Smullen voor de fans, maar zeker ook het checken waard voor de metalhead die Onheil nog niet kent.