Grindpad

Leestijd: 2 minuten

Het zijn de tijden waarin nieuwsberichten laten weten dat er kans is dat gevreesde haaisoorten ook in de Noordzee aanwezig zijn dat de Utrechtse thrashers van Grindpad met een nieuwe EP komen, Finger Collector Crew. Deze opvolger van het krachtige Violence uit 2020, wat tot op heden hun enige langspeler is, komt wederom via Iron Shield Records uit.

De basis voor Grindpad is al in het eerste decennium van deze eeuw gelegd. Snel werd duidelijk dat Utrecht een minimaal zo’n goede voedingsbodem voor thrash was als de befaamde Bay Area. Buiten het feit dat de muziek immer opzwepend en krachtig van aard is, was Grindpad de tijd al ver vooruit. Waarom met langspelers komen als EP’s de spanningsboog veel beter dekken? Daarom staat de teller inclusief de nieuwe plaat op één langspeler tegen een vijftal EP’s.

Finger Collector Crew EP

Deze vijf tracks tellende EP is de eerste met Max Hendriks achter de drumkit. Die kan ook gekend worden van Black Rabbit, waarmee hij ook hoge ogen gooit. De vijf tracks onderstrepen de vurige kracht van Grindpad én geven ook nog een wijze les mee aan de metalhead. Er bestaan op deze aardkloot genoeg mensen die de bandnaam foutief in de mond nemen. Aan het eind van het Nederlandtalige ‘AO Godverdomme’ maakt de band daar een eind aan. Wie de naam nu nog verkeerd in de bek neemt, mag naar de haaien, toch?

Geen track gaat over de grens van de vier minuten heen en naast ‘AO Godverdomme’ is het ook opener ‘A.M.D.’ welke de drie minuten niet eens passeert. Dat betekent dus keihard vlammen, waardoor de metalhead alleen maar de kans heeft om zijn of haar hoofd keihard mee te bangen, als er al niet wordt gekozen om alles kort en klein te moshen. ‘Santa Cruz (Sharkbite Pt.II)’ laat nog even horen dat een knipoog naar de surf in de thrash best lekker is, vooral omdat het daarna explosief de thrash opnieuw verwelkomt.

Finger Collector Crew is een EP die laat horen dat Grindpad gewoon keihard een vlijmscherpe grootheid is op het gebied van thrash metal uit Nederland. Laat die haaien hun weg maar naar de grachten van Utrecht vinden, want daar lijken ze toch wel te horen.