Australië blijft voor mij persoonlijk het land van de (extreme) death/blackmetal. Sadistik Exekution, Bestial Warlust, Destroyer 666, Rok; het zijn maar een paar namen van bands die de rauwheid van alles wat het continent te bieden heeft, weer weten te geven middels een pot vuige metal.
Met bands als Mephistopheles en Psycroptic doet men ook aan wat ‘minder extreme muziek’, al blijft de technische deathmetal van deze band verre van een potje gezellig keuvelen met je bejaarde oma.
Maar waarschijnlijk vanwege de hedendaagse klimaatveranderingen zijn er zelfs mensen aan de andere kant van de wereld die het wagen om geen deathmetal meer te maken, maar op de proppen te komen met ijskoude, Scandinavisch-aandoende blackmetal! Het moet niet gekker worden; pure blackmetal uit Australië…ik krijg er bijna de rillingen van.
Maar niet heus. King bestaat al een aantal jaren, bracht in 2016 Reclaim the Darkness uit en heeft niemand minder dan David Haley (Psycroptic) op drums in de gelederen. Met dit laatste gegeven zou je denken dat het met King wel goed zit muzikaal gezien. En die gedachte klopt. Het zit muzikaal helemaal snor met King. De band speelt echt een prima pot Scandinavische blackmetal, dat een combinatie is van het recentere werk van Vredehammer, Immortal, Abbath en Kampfar. Het verschil is dat ik de muziek van deze band wel geloof en die van King niet. En dat komt puur voor uit het feit dat ik de muziek niet kan rijmen met Australië. Ook de productie had van mij wat ruiger en smeriger gemogen. Het geheel klinkt namelijk nogal gepolijst. Dit heeft als voordeel dat alle instrumenten prima uit de verf komen, maar tegelijkertijd ontbreekt het aan power en daardoor aan impact.
Slecht? Nee zeker niet. Goed? Ja. Aanschaffen? Niet per se; eerst even luisteren, want dit is allemaal al een keer eerder gedaan.
- Immortal – War Against All - 29 mei 2023
- Lunar Tombfields – The Eternal Harvest - 16 februari 2023
- Drudkh – All Belong To The Night - 10 november 2022