Oceans Of Slumber

Leestijd: 2 minuten

Als een band met een album komt dat als titel gewoon de bandnaam heeft, dan betreft het vaak het eerste album van die groep. In het geval van Oceans Of Slumber is dat niet het geval, maar ook weer wel. Via Century Media komt deze groep met de langspeler die Oceans Of Slumber heet.

Deze progressieve rock- annex metalband vindt haar oorsprong in 2011. Toch is Oceans Of Slumber alweer hun vierde langspeler. Toch kenmerkt dit ook een nieuwe start. De band heeft namelijk sinds de vorige plaat, die toch echt pas twee jaar geleden is verschenen, maar liefst vier nieuwe leden in de groep. Daarom kan men wel van een nieuwe start spreken en is de albumtitel ook te verklaren.

Elf plus één

Deze eerste langspeler met een nieuwe keyboardspeler, twee nieuwe gitaristen en een nieuwe bassist schotelt de luisteraar twaalf tracks voor. Elf daarvan zijn van de hand van Oceans Of Slumber zelf. Op die laatste wordt zo nog teruggekomen. De totale speelduur van de plaat is meer dan zeventig minuten. Veel tracks van deze Amerikanen zijn dan ook niet kort van aard.

De sound van Oceans Of Slumber hangt nog steeds ergens op het grensgebied van de progressieve rock en de progressieve metal. Zo nu en dan wordt er wat meer naar het land van de rock uitgeweken, zoals in ‘A Return To The Earth Below’. Anderzijds laat de band bij vlagen ook horen de metal zeker niet uit het oog te willen verliezen, al is dat in een bijna vier minuten bijna ambient-achtige geneuzel van ‘Imperfect Divinity’ niet te merken. Een te lang intermezzo, waardoor de sfeer van de plaat, en daarmee de aandacht van de luisteraar, wat wegebt.

Wolf Moon

Van de tracks van Oceans Of Slumber zijn er al vier vooraf al single de wereld ingeslingerd. De laatste track van deze plaat is echter bij het grote publiek ook al bekend. Tenminste, dat mag verwacht worden. ‘Wolf Moon’. Type O Negative-fans zullen gelijk op het puntje van de stoel gaan zitten. Natuurlijk is Cammie Gilbert geen Peter Steele, maar de sferen blijven goed overeind. De sterke opbouw blijft een kracht. Mooi eerbetoon aan een unieke band. October Rust herleeft.

Dat Oceans Of Slumber ook in de nieuwe samenstelling zich niet bindt aan één genre en daar frivool tussen blijft laveren, siert de groep. Op deze manier weet de band de luisteraar goed te boeien. Dat ene intermezzo is dan ook snel vergeven.