Review: Portrait - At One With None

Het was donderdag 26 januari 2012. De ondergetekende was afgereisd naar 013 Tilburg voor een show van Evile, terwijl ook naar Dr. Living Dead werd uitgekeken. Daar tussen speelde ook het Zweedse Portrait. Die show zorgde ervoor dat de band daarna niet nader werd onderzocht. De band is echter onverminderd doorgegaan. Inmiddels zit de groep al tijden bij Metal Blade. Via die platenmaatschappij komt Portrait met At One With None.

Portrait

De heavy metal band is ontstaan in 2005, maar heeft wel de nodige wisselingen daarna in de line-up gehad. De huidige line-up is sinds Burn The World, uit 2017, actief. Portrait maakt onderdeel uit van de New Wave Of Swedish Heavy Metal, een knipoog naar de haast gelijknamige stroming uit het Verenigd Koninkrijk, enkele decennia terug.

At One With None

Deze vijfde langspeler van dit gezelschap telt in de standaardversie acht nummers. Degene die de luxere uitgave in zijn bezit weet te krijgen, kan twee extra tracks verwelkomen. Opener ‘At One With None’ duurt direct bijna acht minuten, maar is nog niet de langste track van deze release. Die eer gaat naar ‘Ashen’, welke meer dan negen minuten van de luisteraar vraagt.

Portrait, welke in de heavy metal hoog wordt aangeschreven, heeft één element in de muziek waar men moet van moet houden. Dat zijn de vocalen die op een scherpe wijze de hoogte in gaan. Opener ‘At One With None’ onderstreept dat. Muzikaal is het heavy metal van de bovenste plank, maar als het op vocalen aankomt, komt ‘smaak’ erbij kijken. Daar komt het punt waarop men vol voor Portrait zal gaan, of niet. ‘Phantom Fathomer’ duwt die discussie naar achteren, waardoor dit een goed voorbeeld is van Portrait dat zich gemak de oren van de heavy metal liefhebber binnen speelt.

‘Ashen’

Ergens herbergt de heavy metal van Portrait ook een handreiking naar alles wat Ronnie James Dio voor de muziek heeft betekend. Het lange, sterk opgebouwde ‘Ashen’ onderstreept dat. Tel daarbij op dat de gitaristen echt durven te spelen, waardoor de muziek ook genoeg vuur bevat, en men snapt dat Portrait ook muzikaal echt goed bezig is.

Ondanks dat de vocalen de ondergetekende niet altijd even goed aanspreken, moet wel gezegd worden dat Portrait op At One With None laat horen waarom zij zo lovend ontvangen worden. Eén matig concert betekent dus niet direct dat een band vergeten hoeft te worden. Dat bewijst Portrait hier.