Dat grenzen maar hersenbeperkende verzinsels van mensen zijn die doorbroken kunnen worden, moet het gezelschap van The Girl Who Cried Wolf gedacht hebben. Zowel de landsgrenzen als de muzikale grenzen kunnen gepasseerd worden. De band vindt zijn oorsprong dan ook in Nederland én België en wijst in hun muziek niet louter naar één genre. Hoe dat klinkt, kan gehoord worden op het in eigen beheer uitgekomen A(r)mor.
De plaat, waarvan de titel al een mooie woordspeling met zich meebrengt, flirt met rock, heeft liefde voor de jaren ’80 en is duidelijk gewapend tegen de kritiek van mensen die in hokjes denken. Opener ‘Hidden’ laat direct horen hoe de jaren ’80 new wave met de indierock versmelt, terwijl de solo ook nog iets weg heeft van A Perfect Circle. Wat dit nummer nog bijzonderder maakt, is de gastbijdrage van Koen de Wit. Hij geeft met zijn klarinet, net als in ‘Hold On’, de muziek iets mysterieus mee.
Van de elf nummers op A(r)mor zijn er drie bij die de twee minuten niet passeren. Daarvan is ‘Willow Tree’ een klassiek aandoende piano-interlude, ‘Pestilence’ en bombastische rocksong met elementen van de post-rock in zich en ‘Hold On’ een moment van bezinning, met daarbij de eerder genoemde klarinet in de hoofdrol. Een andere opvallende track is ‘Senseless’. Hier verwelkomt The Girl Who Cried Wolf drie violisten. De sferen doen hier wederom aan A Perfect Circle denken, wat mede ook aangeeft dat The Girl Who Cried Wolf anders durft te denken en dat ook nog kan vertalen naar een prachtig resultaat.
Laverend tussen verschillende stijlen, de omgeving in zich opnemend en alles rustig verterend tot een geheel dat niet in grenzen wilt denken, dat is The Girl Who Cried Wolf ten voeten uit. A(r)mor is een mooie plaat voor hen die zich niet star blindstaren op één genre.
- Ektomorf – Vivid Black - 6 december 2023
- Jenner heeft nieuwe lyricvideo online - 5 december 2023
- Theosophy – Bleeding Wounds Of The First And The Last - 4 december 2023