The Sore Losers

Het is energiek, het is schokkend en het komt uit België. Nee, het is niet de kerncentrale van Doel noch die van Tihange. Voor hen waarbij het belletje nog niet is gaan rinkelen; dit gaat natuurlijk om The Sore Losers. Wie nog nooit is gaan rocken op deze Belgische sensatie, wordt toch dringend geacht weer tot leven te komen. Die band is alweer toe aan de vijfde langspeler. Ultra Elektric ziet The Sore Losers verschijnen via Suburban Records.

En ondanks dat Nederlandse label is The Sore Losers toch echt Belgischer dan Belgisch. De groep is echter hun landsgrenzen al lang en breed overstegen, wat op de voorgaande platen ook te merken was. Voor Ultra Elektric geldt dat men toch alles weer dichterbij huis heeft gehouden.

Ultra Electric

Een plaat kan alleen maar Ultra Elektric heten als die ook iets vurigs aan de mensheid brengt. Dat bleek al uit de eerste singles. In het totaal staat er een dozijn aan nummers op deze schijf, welke het mooie Gracias Señor uit 2018 opvolgt. Die tracks moeten ervoor zorgen dat The Sore Losers de zwaargewicht kampioen van de lage landen en omstreken gaat worden.

‘Tightrope’, ‘Yeah Yeah Yeah’ en ‘Heavyweight Champion’ hadden de rockliefhebber al doen smelten. Smachtend wilde die waarschijnlijk weten of de overige negen nummers in die lijn liggen. Dat antwoord is gewoonweg simpel: ja. Men kan er kort of lang over zijn, maar zo’n plaat verdient een ultrakort antwoord. Ja. Keihard, JA.

Jett Rebel eat your heart out

Dat Nederland en België immer in een strijd verbonden zijn, is duidelijk. Waar België het grotendeels op het gebied van bier en tegenwoordig ook op internationaal voetbal wint, geeft Nederland België op andere fronten het nakijken. In het kielzog van die strijd doet The Sore Losers ook een duit in het zakje. Waar de Nederlandse held Jett Rebel een hit scoorde met zijn ‘Amy’, opent The Sore Losers daar de aanval op. En ja, daarvoor wordt een zwaargewicht ingezet. ‘Amy’. Heel simpel, catchy, vurig en verlangend. Zonder het uit te spreken zeggen de mannen daar ‘Jett, eat your heart out.’

De garagerock van The Sore Losers had stiekem ook gewoon van de andere kant van de Noordzee kunnen komen. ‘’Magnum Epos’ smaakt toch echt als een subtiele blend van The Beatles met Blur om in de saus ook nog een vleugje Led Zeppelin aan te durven bieden.

Waar de energierekeningen stijgen, hebben de Belgen met Ultra Elektric van The Sore Losers het antwoord. Deze twaalf nummers leveren energie. En mocht dit onverhoopt geen energie geven, dan heeft 1-1-2 bellen ook geen zin meer.