Witherfall

Eigenlijk is de timing van deze plaat op meerdere manieren typisch te noemen. Ten eerste staat de lente voor de deur en dan wordt er in de titel van de release gerefereerd aan de herfst. Toch is Curse Of Autumn de nieuwe plaat van Witherfall. Deze derde langspeler verschijnt net als zijn voorganger via Century Media.

Deze Amerikaanse band is opgericht in 2013. Jake Dreyer is één van de drijvende krachten achter deze band. Hij kan gekend worden van vele zaken. Zo speelde hij live mee met Demons & Wizards. Dat deed hij ook voor Kobra And The Lotus. Tevens gold hij als een flink aantal jaar als leadgitarist voor Iced Earth. Dat brengt ook de tweede reden van de timing naar voren. Jake Dreyer stapte vorige maand uit Iced Earth. Men moge raden waarom.

Curse Of Autumn

Op deze opvolger van het in 2018 uitgekomen A Prelude To Sorrow staan elf tracks. Samen zijn ze goed voor een klein uur aan muziek. De absolute kroon voor langste track op deze plaat gaat naar ‘…And They All Blew Away’. Dit machtige epos trekt Witherfall naar een veel breder plan. In een klein kwartier komt er naast de heavy en power metal ook progressieve metal naar voren. Er zijn passages die ineens doen denken dat Witherfall zich ook laat beïnvloeden door Textures, Soilwork en In Flames.

Toch is het gros van de muziek op Curse Of Autumn vooral gerelateerd aan de heavy en power metal. Dat voert Witherfall op een ijzerstrerke manier uit. De band grossiert in sterke riffs en weet ook genoeg verrassingselementen in te bouwen. Dat zanger Joseph Michael ook de toetsen spreekt, geeft bij vlagen zelfs een symfonisch karakter. Tracks als ‘The Last Scar’, ‘The River’ en ‘Tempest’ zijn zodoende allen hele verschillende nummers terwijl ze ook duidelijk één lijn vasthouden. Daarbij schuwt Witherfall het ook niet om de akoestische gitaar in te zetten, geeft nog meer diepgang aan de sound. Vocaal gezien zijn er zelfs momenten dat Queen zijn sporen lijkt na te laten.

Curse Of Autumn is een plaat geworden waarop Witherfall laat horen dat het én een geweldige gitaarband is in de breedte van het instrument én dat men in staat is om boeiende tracks te schrijven. Hiermee gaat een breed metalpubliek van genieten.