‘Het was het laatste festival voor en het eerste festival na die hele coronaperiode.’ Bezoekster Francis onderstreept direct de speciale plek in deze voor het Roosendaalse festival. En of het nu het prachtige weer, de gevarieerde line-up of het koude bier dat genoten kon worden met vrienden was; Roosendaal Open Air, dat nu plaats vond achter De Loods, had voor elke bezoeker wel een mooie reden. White Room Reviews was erbij.
De locatie
Wie Roosendaal Open Air kent vanuit het verleden, weet dat het altijd werd gehouden in Het Vrouwenhof. De kleine, halfronde tribune gaf het op het betere gitaarwerk gerichte festival een gemoedelijk karakter. Dit jaar was het anders. Nabij het station en het stadion waar RBC Roosendaal ooit nog een blauwe maandag in de Eredivisie speelde, is De Loods gelegen. De organisatie van Roosendaal Open Air had er werk van gemaakt. Het terrein was een heus festivalterrein, met podium, eetvoorzieningen en een scan bij binnenkomst. Aan alles was gedacht. Ondanks dat een eerste fust bier al vroeger de bodem had bereikt, kan er gesteld worden dat zij het goed voor elkaar hadden. Zeer goed.
De muziek
Na meer dan een jaar zonder serieus buitenfestival, was het duidelijk dat menig metalhead hierbij wilde zijn. Waar in het verleden op Roosendaal Open Air nog vooral regionale mensen present waren, waren er nu ook veel er echt voor komen reizen. Of dit aan de nieuwe locatie, de line-up of de speciaalbiertjes van HillDevils lag, maakt niet uit. De drukte was erg aangenaam.
Dat Hallowed Fire mocht openen, zorgde er ook voor dat de opgekomen jeugd de energie al snel los kon laten. Ondanks dat de zon nog niet was verschenen, wist Rob Mandjes met zijn kompanen de voetjes al van de vloer te krijgen. De eerste pit was een feit. Embers Of Oblivion, waarvan de link met Roosendaal sterk is, waagde het vervolgens zelfs of nieuw werk te spelen. Getuige de bewegende nekspieren bij menig vooral in het zwart geklede mens, viel dat goed.
Variatie in gitaargeweld
Roosendaal Open Air werd net als in het verleden gekenmerkt door een sterk gevarieerde line-up. Daarmee moet wel worden gesteld dat het louter bands met oog voor het stevigere gitaarwerk betrof. Voor onmenselijkheden als rap, hiphop en op knopjes drukkende dj’s was geen ruimte. Terecht. Meer dan terecht. Hier was plaats voor Rectal Smegma. De snoeiharde grindcore, wat natuurlijk dubbelop is, sloot het festival af. Het publiek liet zich nog eenmaal helemaal gaan, beseffende dat dit de laatste kans was om echt los te gaan.
Voor Razorblade Messiah was de show een goede test. Echter, niemand van de opgekomen menigte zal iets van het fysieke ongemak hebben gemerkt. De door thrash beïnvloede heren vlamden onder aanvoering van de immer energieke Frans Wijnen. Op die manier was het in de middag al feest.
De death metal van het ervaren Phlebotomized en het helemaal uit Apeldoorn komende The Lucifer Principle, de vurige hardrock van Harbour Of Souls en groteske speedmetal van Bütcher; alles leek in de smaak te vallen. Daarbij waren er ook nog hamburgers, zeer smakelijke hamburgers. Het nadeel is dat met een mond vol vlees het headbangen wat lastiger wordt.
Eigenlijk is het heel simpel: Roosendaal Open Air was als officieuze kick-off van het festivalseizoen van 2021 in De Loods het succes dat Roosendaal en de wijde omgeving nodig had. De organisatie heeft nu een mooie basis om door te pakken, want dit smaakt naar meer. Op naar 2022.
- Rages Of Sin presenteert album in Popradar - 2 december 2023
- Dimmu Borgir – Inspiratio Profanus - 2 december 2023
- Butt Plug – Another World (re-release) - 1 december 2023