Black Stone Cherry

Leestijd: 2 minuten

De Amerikaanse rockers van Black Stone Cherry gelden toch wel als een van de belangrijkste peilers van de hedendaagse hardrock. Volgend jaar bestaat deze groep pas twintig jaar, maar nu heeft men al de zevende langspeler daar. Via Mascot Label Group komt Black Stone Cherry met The Human Condition.

Zoals gezegd is deze band pas opgericht in 2001. In 2006 volgde de eerste langspeler. Die heette gewoon Black Stone Cherry. Sinds Magic Mountain geldt dat er om de twee jaar een full lenght volgt. Na Kentucky en FamilyTee is het dan logisch dat er dit jaar een nieuwe schijf volgt. Daarbij mag ook niet vergeten worden dat Black Stone Cherry zowel in 2017 als 2019 ook nog een EP heeft uitgebracht. Inspiratie genoeg bij deze heren.

The Human Condition

Dertien geldt bij deze heren niet als ongeluksgetal. Deze plaat telt namelijk zoveel tracks. Opvallend hierbij is dat er maar twee tracks zijn die meer dan vier minuten duren en één die de drie minuten net niet haalt. Wat dat betreft is Black Stone Cherry The Human Condition ingegaan met het beeld dat elke track op de radio gedraaid zou moeten kunnen worden. Tenminste, dat kan gedacht worden.

Wat Black Stone Cherry goed doet, is dat de tracks herkenbaar zijn, ballen hebben en ook de randjes opzoeken. ‘Live This Way’ doet denken aan de fellere tracks van Audioslave, waarbij de opening zelfs openlijk de metal lijkt te inviteren in de sound. Wie had gezegd dat die riff van In Flames was, was waarschijnlijk zo geloofd.

Een ander sterk iets van Black Stone Cherry is het stemgeluid. Oké, dat weet men al lang, maar het dient toch benoemd te worden. ‘Ringin’ My Head’ en ‘In Love With The Pain’ onderstrepen dat Chris Robertson een ideale stem heeft voor de hardrock. Ergens midden tussen Chris Cornell en de zanger van Seether zingt Robertson krachtig zijn teksten. Dat hij ook nog eens een puik gitaartandem met Ben Wells vormt, wordt hierdoor misschien nog wel een beetje teveel onderbelicht. Dat geldt overigens ook over de mooie, Nickelback-achtige ballade ‘If I My Heart Had Wings’ en de sterke cover van ELO’s ‘Don’t Bring Me Down’.

Met The Human Condition laat Black Stone Cherry horen dat het ondanks een jaar waarin het coronavirus de mensheid in zijn greep houdt, het dik in orde zit met hun muzikale conditie. Dit is wederom een glansrijk hoofdstuk dat kan worden toegevoegd aan het stevig rockende verhaal van deze heren.