Lost Society

Leestijd: 2 minuten

Finland kent in Lost Society een band die in het ruime decennium van hun bestaan flink is opgeklommen. Ooit begonnen als een vurige thrash band heeft de groep gaandeweg een nieuwe weg ingeslagen. Of de band nog verder afwijkt van hun begindagen, moet blijken. Feit is wel dat Lost Society in If The Sky Came Down via Nuclear Blast uitkomt.

Het viertal van Lost Society is in 2010 samengekomen. Sindsdien is alleen in 2020 een wisseling in de line-up geweest, omdat men toen een nieuwe drummer heeft verwelkomd. Dat was ook het jaar dat de meest recente langspeler verschenen is. Toen kwam namelijk No Absolution uit. Dat was hun vierde langspeler.

If The Sky Came Down

In tien tracks laat Lost Society op If The Sky Came Down horen waar zij momenteel voor staan. Die ruim veertig minuten zijn wel veelzijdig te noemen, maar qua speelduur van de nummers zijn er geen echte opvallendheden te benomen. Afsluiter ‘Suffocating’ is met iets meer dan vijf minuten de langste track van deze schijf. ‘Awake’ is net een paar secondes korter en de enige andere track die over de grens van de vijf minuten heen gaat.

Muzikaal is duidelijk te horen dat men de moderne tijden van de metal inmiddels meer aanhaalt dan de thrash van de begindagen. ‘(We Are The) Braindead’ onderstreept dat goed. Het begin lijkt wel heel erg op Slipknot, terwijl later de metalcore de boventoon voeren. In ‘Stitches’ komt soms nog wel bruut uit de hoek, maar heeft ook momenten die ergens tussen Papa Roach en Linkin Park hangen. ‘Awake’ heeft ritmes die op momenten doen denken aan In Flames, maar kent door de productie ook een hint naar Machine Head’s ‘Now We Die’.

Misschien is dat ook wel de conclusie die getrokken kan worden. If The Sky Came Down van Lost Society doet denken aan de tijd dat Machine Head The Burning Red uitbracht. Talloze elementen worden geabsorbeerd in de sound, maar het klinkt niet echt eigen meer. Een beetje vreemde eend ten opzichte van de debuutplaten. Ondanks dat het best een prima plaat is, bekruipt ook het gevoel dat Lost Society meer in haar mars heeft.