Sepiroth, Buried, Carceri @Musicon, Den Haag

Er moest wel een hele goede reden zijn om als liefhebber van death metal niet op vrijdag 10 februari naar Musicon Den Haag te gaan. Daar zouden de heren van Sepiroth eindelijk weer op de bühne staan, terwijl ook Buried en Carceri die avond het publiek kwamen vermaken. White Room Reviews was erbij.

Carceri en energie

Hoe zou het zijn als Carceri zou spelen met een frontman die aan zijn microfoon gekluisterd midden op het podium vrij statisch zou zijn? Dat is iets dat gelukkig niet afgevraagd hoeft te worden, want direct als deze band heeft afgetrapt, zoekt hij al het contact met het publiek. Dat blijft hier niet gepaard bij interactie louter vanaf de bühne. Robbe Kok gaat energiek op bekenden en niet-bekenden in het publiek af, betrekt hem, dolt met hen en weet later in de set een paar misschien toch niet zo sterke mannen, in zijn woorden, hem nog rond te dragen door de zaal.

Bijna zou vergeten worden dat Carceri ook nog een hele strakke set wegzette. En juist dat is iets dat meer dan complimenten verdient. De gitarist van dienst was nieuw in de gelederen, terwijl de andere gitarist thuis ziek zat te zijn. Daarbij geldt ook dat de bassist nog niet zo lang in de band zit, maar dat viel eigenlijk niet te merken. De tijd die Carceri gegund was, vloog het kwartet als een razende door de set, waardoor er genoeg metalheads aanstak om los te gaan en eindigen met een cover van Katatonia is altijd goed voor de punten. De toon was dan ook direct gezet.

Buried

Waar Carceri uit Delft kwam, was het nu de beurt aan een band die vanuit Den Haag gezien maar net iets verder weg vandaan komt. Buried komt namelijk uit Rotterdam. Dit kwartet was ook niet voor niks naar Musicon komen afreizen. Misschien moest het publiek de eerste tracks nog heel even wennen aan de sound, maar daarna ging deze vol los.

Buried is namelijk niet de standaard death metal band, voor zover je daar überhaupt over kunt spreken. Het kwartet lijkt het genre namelijk bij vlagen op een progressieve manier te benaderen, waardoor bijvoorbeeld in het gitaarspel verrassende ritmes en noten te vinden zijn. Die insteek deed het duidelijk goed.

Sepiroth, terug

Als laatst was het de band die het verst moest reizen. Althans, Sepiroth heeft de roots in Sliedrecht liggen, maar gezien de wisselingen in de line-up, is het nog maar de vraag of iedereen ook aldaar woonachtig is. Feit is dat zij eindelijk weer op de bühne stonden. In Musicon liet Sepiroth duidelijk blijken gekomen te zijn om te overtuigen.

Twee jaar geleden bracht Sepiroth Condemned To Suffer uit. Toen was Nico Munnik nog de zanger van dienst. Sinds afgelopen jaar is dat Felipe Menegossi en hij bewees dat dit een goede keuze is. Natuurlijk zal het voor hem ook even wennen zijn geweest, maar de overtuiging was er.

De set van Sepiroth kon door de ondergetekende helaas niet geheel gezien worden. Dat was jammer, want het was duidelijk dat het goed is dat Sepiroth terug op het podium is. Wat dat betreft, was het weer een mooie avond met dank aan Sepiroth, Buried en Carceri: death metal tot op het bot.