PROTECTOR - Summon The Hordes - White Room Reviews

Leestijd: 3 minuten

Protector
Summon the Hordes
26-04-2019

Protector is een Duitse thrash metal band die opkwam in de tijd van Sodom, Kreator en Destruction. Jammer genoeg kregen ze nooit de bekendheid die bovenstaande bands wel hadden. Nu naar 3 jaar geen werk hebben uitgebracht keren ze terug met een nieuw album namelijk Summon the Hordes. Je kan zeggen dat eigenlijk Protector niet meer echt Protector is aangezien er nog maar 1 oorspronkelijk lid inzit namelijk de vocalist Martin Missy. Het album bestaat uit 10 nummer en word uitgebracht door High Roller Records. Volgens de band is dit hun eerste album waarbij ze een nieuwe aanpak hebben gedaan. Dit omdat Martin Missy meer jongere muzikanten van de band erin wilde betrekken. Hierdoor heeft de bassist van de band ook meegeschreven aan de lyrics wat voorheen altijd door Martin werd gedaan.

Het album start met het nummer ”Stillwell Avenue”. Hierin vind je typische thrash riffs in terug. Het nummer is snel, agressief en hier een daar wat deathmetal invloeden. Desondanks wordt het na enig tijd eentoniger. Dit komt vooral door de herhalingen binnen het nummer. Het gevolg hiervan is dat het niet een sterke opening is. Het tweede nummer komt in de buurt bij het eerste nummer maar is afwisselender. Toch na het luisteren van drie nummers beginnen verschillende nummers erg op elkaar te lijken. Dit omdat ze veel in dezelfde toonsoorten blijven en daar niet echt vanaf stappen. De structuur blijft grotendeels hetzelfde. Doordat de eerste drie nummers erg veel van elkaar weghebben wordt het album pas bij het vierde nummer aantrekkelijker. Het nummer heet ”The Celtic Hammer” en is een nummer waarin we niet constant dezelfde dingen in terug horen. Het heeft een lekker ritme.

Hoe verder je in Summon the Hordes komt hoe beter het wordt. Het album heeft niet alleen typische thrash maar ook deathmetal invloeden erin. De titeltrack betreft een nummer die je duidelijk laat horen dat alles tot nu toe bij elkaar hoort. In dit nummer komt de bas er sterker uit vergeleken met wat we tot nu toe hebben gehoord. Dat het album sterker wordt naar mate van tijd wordt bevestigd door ”Three Legions”. Hier hoor je de gitaren meer scheuren en is er een lekker ritme ondergezet. Tot nu toe was er niet veel bas te vinden op het album maar er zijn nummers waarin die eindelijk beter te horen is. Dat is immers ook het geval bij het 8e nummer. Hetzelfde geld ook voor het negende nummer op de plaat. Het album eindigt tenslotte met ”Glove of Love” wat zorgt voor een einde met wat punk erin.

Vergeleken met al hun werk is het niet hun beste album. Het betreft niet heel veel nieuwe dingen. Technische zit het goed in elkaar maar aan diversiteit is er hier en daar wel een gebrek. De drums op deze plaat zijn een goede ondersteuning voor de vocalen en de gitaar. Hier en daar had er wel meer bas mogen zijn omdat die op sommige momenten niet duidelijk te horen was. Overigens opende ze niet heel sterk. Gelukkig werd het naar mate van tijd beter en kwam het album beter tot zijn recht. Het einde van de plaat was ook niet heel sterk. Wel anders vergeleken met de rest doordat er ineens punk in te vinden was maar het sloot niet heel lekker af. Summon the Hordes heeft zijn sterke en mindere kanten. Het is een album dat je niet als vernieuwend kan zien maar wel als typisch Protector.