UNDERGANG - Aldrig i livet - White Room Reviews

Sinds 2008 jaagt de Deense Undergang de donkerste dieptes van het deathmetal genre na. Het kwartet heeft een oude sound wat brutaal is en klinkt naar vroege Finse deathmetal. Het is slijmerige doom-death en even goed is het tijdloze goregrind. Het geluid heeft de band een legioen van toegewijde fans over de hele wereld opgeleverd. Het is lang geleden, 3 jaar zelfs dat er een album van hun is uitgekomen. Hun laatste album was Misantropologi en nu in 2020 komen ze aan met hun vijfde langspeler Aldrig I livet. Undergang doet subtiel zijn beste om te streven naar nieuwe wendingen van hun karakteristieke geluid, terwijl dat geluid boeiender dan ooit tevoren wordt. Dit nieuwe stukje werk bevat 10 nummers vol brute geluiden. Aldreg I livet komt 4 december uit via Soulfood.

Donkere onheilspellende tonen is het eerste wat we horen op Aldrig I livet. Het is lomp en zwaar. De flinke goregrind rand eraan zorgt dat het lekker bruut en donker is. De grunts klinken alsof je darmen door alle gaten eruit komen… De overgang tussen de eerste twee nummers verloopt niet super soepel maar, het is te overzien. Het eerste gevoel bij het album is dat je wilt headbangen en moshen totdat je niet meer kan staan. Het is lekker op tempo met afwisseling van trage onheilspellende stukken. De bas zorgt ervoor dat alles nog een stukje zwaarder klinkt. In het derde nummer ”Indtørret” zit een vrij oprukte break die niet helemaal lekker op zijn plaats valt. Daarna vervolgt deze break zijn weg met slijmerige glibberige solo’s. Ter afwisseling na wat heftig materiaal opent het vijfde nummer zich lekker rustig, maar niet voor lang zoals te verwachten. Gewoon heerlijk bruut.

Bij ”Sygelige nydelser (Del 3) Emetofili” klinkt het daadwerkelijk dat je op de meeste gruwelijke manier wordt afgeslacht. De pure chaos vervolgt zijn weg bij het volgende nummer. Het is snel en diep vanbinnen wil je alles slopen. Er zitten super snelle hectische stukken in die vervolgens overgaan in mid-tempo deathmetal. Maar wacht midden in het nummer komen we weer wat nieuws tegen. Er zit namelijk weer een vrij unieke breakdown in met rustige gitaren ondersteund door geluiden die je normaal bij een zombie film/serie hoort. Kortom het is gruwelijk en op de meeste brute manier ga je die zombies afslachten. Althans zo klinkt het. ”Rødt dødt kød” is het een-na-laatste nummer alweer. En zoals de titel misschien doet vermoeden het gaat over rood dood vlees. Een zeer toepassende titel. Tot slot komen we aan bij ”Man binder ikke et dødt menneske” en sluit het album bruut af.

Aldrig I Livet is ongetwijfeld de meest onheilspellende plaat van de band tot nu toe. Het is wortelend tussen de ruïnes van de meest desolate doom-death op tape en een vervormt wrak met glibberige solo’s reikend over interdimensionale portalen. Het is een ziekelijke en misselijkmakende afslachting door de riolen van het onderbewustzijn. Het geluid van het album is erg goed afgewerkt en past er uitstekend bij. In de verschillende nummers is er veel afwisseling te vinden. Ondanks de afwisseling past alles goed bij elkaar. Aldrig I livet is een bruut geheel en je wilt eigenlijk gewoon uit je dak gaan. De 10 nummers op het album razen er snel doorheen, misschien zelfs iets te snel want na 30 minuten is het al voorbij. Tot slot, het is zeker een aanrader om te luisteren en laat deze bloederige massacre je meenemen in de bruutste tonen van Undergang.