Deze week komen er ontzettend veel heavy metal albums uit, waaronder TIR met Metal Shock. De band kent een lange geschiedenis. Opgericht in 1980 en tot de dag van vandaag actief. Hun demo stamt af uit 1984 en sinds die tijd is er niet veel uitgekomen. De oorzaak hiervan was dat de band een voorkeur had om live te spelen. Nu uiteindelijk komen ze voor de dag met hun tweede langspeler. Hun eerste full-lenght komt uit 2011 en heet Heavy metal. Dat album werd destijds niet heel positief ontvangen. Dit onder andere doordat de drums meer leken alsof er op nat karton werd geslagen. Nu dus acht jaar later brengen ze eindelijk Metal schock uit. Nu is het de vraag of er ook verbetering inzit en of de Italianen eindelijk een waardige plaat hebben uitgebracht.
Het album gaat van start met sirenes, dit hoor je overigens redelijk vaak bij bands. Hierna starten ze uiteraard met een potje heavy metal. Het valt natuurlijk direct op dat de zanglijn ook in het Italiaans is. Het irritante ervan is dat je geen idee hebt waarover ze zingen. Nummertje twee op de plaat begint wat rustiger. Gewoon een heerlijk rustig heavy metal nummertje. Overigens hoor je wel meteen invloeden van andere 80s heavy metal bands. De drums zijn tot nu toe al een grote vooruitgang vergeleken met hun album uit 2011, al komt het niet altijd even lekker eruit bij dit nummer. Meteen bij de eerste paar nummers hoor dat de zanger groot fan is van verschillende toonhoogtes schreeuwen. Bij het vierde nummer is de opening met de drums nogal storend. Het klinkt niet lekker in je oren. Het nummer is voor de rest gewoon typische heavy. ”Crazy mama” is een nummer die enigszins wel in je hoofd blijft hangen. Het is natuurlijk wel een lekkere opvallende titel die uiteraard als refrein wordt gebruikt.
De riffs tot nu toe op Metal shock zijn afwisselend. Niet alleen de riffs maar ook veel variatie in de zanglijn. De band zou tot nu toe wel iets meer herhaling mogen gebruiken qua refreinen aangezien er bijna niks blijft hangen. Het zevende nummer is gelukkig iets pakkender. Dit voornamelijk omdat het een lekker tempo heeft en Perfect is voor headbangen. Maar vernieuwend is het zeker niet. Al is zijn stem om dit nummer wel anders dan de rest tot nu toe. De achtste track is genoemd naar hun album. Ondanks het een prima nummer is, gaat het teveel lijken op de nummers die ze ervoor speelde. Het nummer hierna heeft wel wat nieuwe elementen erin waardoor het zich een beetje kan onderscheiden van voorgaande nummers. De bas was tot nu toe niet heel erg veel naar voren gekomen tot dat we aankomen bij ”Mitra”. De bas komt er ruim bovenuit al staat die denk niet iets te hard waardoor het storend word. Het laatste nummer start akoestische en is niet heel spectaculair. Het gewoon een instrumentaal nummer zonder veel poespas. Het storende is wel dat je gitarist hoort ademen terwijl hij akoestisch speelt.
Dat het voor TIR erg lang heeft geduurd voordat ze echt dingen uit hebben gebracht is een feit. Toch na al die jaren ga je afvragen of het natuurlijk wel het allemaal waard is geweest. Gelukkig is het album wel een verbetering vergeleken met hun vorige werk. Toch als ze vroeger in de jaren 80 meer hadden uitgebracht waren ze meer op hun plek gevallen. Het is zeker niet slecht, maar het is zeker logische dat ze underground zijn gebleven aangezien er veel meer vissen in de zee zwemmen die net iets beter zijn. Het is ook vermoeiend om naar te luisteren. Dit omdat alles Italiaans je graag de tekst wilt kunnen begrijpen. Het album is niet heel erg pakkend. Het gaat het ene oor in en andere oor uit. De muzikanten zijn zeker niet slecht maar het is zeker niet vernieuwend. Conclusie is dat het een verbetering is met hun eerste langspeler maar zeker niet zo goed en vernieuwend als wat andere heavy metal bands doen.
- Decibels voor dB’s, metalbands steunen muzikale broedplaats in Utrecht - 13 maart 2021
- UNDERGANG – Aldrig i livet - 4 december 2020
- VEIL OF SECRETS – Dead Poetry - 30 november 2020