Lovell’s Blade, War Cloud @Bel Air, Breda.

Op zondag 28-5 naar Breda getogen om Lovell’s Blade live te aanschouwen. Al jaren bevriend met Pete Lovell dus toch eens de tijd nemen om hem met band te aanschouwen. De plaats van bestemming voor de show van Lovell’s Blade was de Bel Air te Breda.

War Cloud

Als voorprogramma was er de Amerikaanse band War Cloud uit Oakland, Californië. Dit is een relatief jonge band, opgericht in 2014, die redelijk traditionele Heavy/Speed Metal maakt. De band begint sterk met een paar up-tempo/speed metal nummers, Striker en White Lightning. Wat echter wel duidelijk wordt tijdens hun optreden is dat ze redelijk volgens een bepaald stramien hun nummers in elkaar zetten. Tijdens de solo wordt er meestal van tempo gewisseld. Dan is het weer terug naar het originele tempo na de solo. Zoals ik al zei: de band speelt traditionele Metal en dat is goed terug te horen en te zien.

Alle clichés passeren de revue: Zanger/gitarist Alex Wein speelt op een Flying V, de bassist, Taylor Roach, speelt op een Fender Precision bas, Lead gitarist Nick Burks speelt op een Les Paul. De drummer, Joaquin Ridgell, beheerst de juiste technieken inclusief een consistente dubbele bass. Hij verzorgt goed de basis samen met de bassist. De haren zijn lang, tatoeages te over, de juiste poses.

Korte tracks

Korte introducties van de nummers, gevolgd door weer nieuwe nummers die soms rug aan rug worden gespeeld (No good to me/Last Ride en Vulture City/Give’r). Niet alles is up-tempo, er worden ook mid-tempo nummers gespeeld en halverwege de set een instumentaaltje (Tomahawk) met meerdere tempowisselingen maar eigenlijk geen eens echte solo’s. Dit is oom het eerste nummer wat iets langer duurt. De meeste nummers tikken namelijk een kleine 3 minuten aan terwijl deze rond de 4,5 minuten zit. Hierna weer verder met Chopper Wired, Divide and Conquer (weer wat langer nummer) en Thunderbolt.

Hierna volgt weer een echt speed metal nummer met de toepasselijke titel Speed Demon (had ik al gezegd dat ze alle vinkjes aantikken in het cliché lijstje?) en is het tijd voor de afkondiging van het laatste nummer. Dit is Chain Gang, een meer mid-tempo nummer met een versnelling tijdens de solo en een paar mooie dubbele leads. Al met al spelen de heren zeker overtuigd en enthousiast. Als je voor vernieuwende bands gaat moet je War Cloud zeker niet gaan beluisteren. Hou je van traditionele metal dan zijn ze zeker de moeite waard.

Lovell’s Blade

Na een korte ombouwpauze is het de beurt aan Lovell’s Blade, het hoofdprogramma van de avond.
De band begint sterk met een up-tempo nummer van hun nieuwste album Deadly Nightshade: Running out of Time. Van die titel hebben de heren echter geen last want ze beginnen net pas. Hierna volgt Take the Long Way Home van hun 2e album The Nightmare begins. Pete is duidelijk goed bij stem en ook de andere heren zijn goed in vorm. Ze hebben er zin in zoals in het openingsnummer al te horen was aan de heerlijk groovende baslijnen van Patrick Velis.

Hierna is het terug naar het eerste album, Stone Cold Steel, waar 2 nummers van worden gespeeld: Dynamite en Legend in a Day. Interactie tussen band en publiek is goed. Hierna krijgen we weer 2 nieuwe nummers te horen, eerst Mystery wat iets trager is met een mooie opbouw en afwisselend rustige stukken en heavy stukken. Denk echter niet dat dit een ballad is.

Hierna volgt Kalashnikov wat behoorlijk door de bas gedragen wordt, zeker tijdens het couplet.
Daarna is het terug naar het 2e album met Against the Grain, een up-tempo nummer waarbij beide heren gitaristen, Mike Ferguson en André Wullems, hun kunsten al wat vertonen door de solo over te geven. Op het hierop volgende Gonna Get Rough trekken de heren dit nog iets verder door, door zowel afwisselend te soleren en ook samen mooie twinleads weg te zetten.

Episch en ook technisch euvel

Alles wordt echter zeer goed van een basis voor zien door drummer Noel van Eersel die ook de hier en daar aanvullende keys instart. Dit gaat echter niet altijd even goed door een paar kleine technische probleempjes. Toch kost dit nooit meer dan een minuutje waardoor het tempo niet uit het optreden wordt gehaald.
Hierna volgen de nummer Rollin’ On en Devil’s Daughter van het eerste album waarbij sit laatste nummer wel iets episch in zich heeft zeker ook door de mooie openingssolo.

Hierna komt er weer een nieuw nummer in de vorm van Distant Glow wat weer een mooie opbouw heeft. Je hoort en voelt de opbouw naar het hoogtepunt waarna het nummer langzaamaan uitdooft, passend bij de titel. Deze wordt gevolgd door Dead of Night, ook van het nieuwste album, welke een lekker mid-tempo nummer is.

Afsluiting

Hier wordt de show afgesloten met een paar lekkere up-tempo nummers. Dat is in de vorm van Make my Mark (van het 2e album) en Out for Blood (van het eerste album). Als toegift wordt nog Nothing to Lose gespeeld. Dit weer meer mid-tempo nummer is een mooie afsluiter om tot rust te komen na het geweld van de vorige 2 nummers.

Al met al een goed optreden met een mooie, uitgebalanceerde setlist. Goede vocalen zowel lead als achtergrond/harmony en instrumentaal ook goed in orde. Zeker eens gaan bekijken als je van goede Metal houdt en ze eens in de buurt zijn.