Steve Rothery Band, June Road @De Boerderij, Zoetermeer

Leestijd: 5 minuten

Op 15 april kwam Steve Rothery met band naar Zoetermeer, voor een show in De Boerderij. Het was deze avond echter niet alleen de beurt aan deze ex-gitarist van Marillion. Daarmee zou de avond al mooi gevuld zijn.

June Road

Als voorprogramma was er June Road. Dit was een duo bestaande uit Harry Pane (zanger/gitarist) en Maia Frankowski (harmony zang/violiste). Zij speelden in totaal 6 nummers waarbij 2 covers. Hun setlist startte met het nummer ‘Time’, wat zij samen geschreven hadden, en vervolgens ‘Another Page’ welke Harry al eerder geschreven had maar ze bewerkt hadden om samen te kunnen spelen. Hierna speelden ze het Fleet Foxes nummer ‘Mikonos’, gevolgd door weer een eigen compositie genaamd ‘Seize the day’.

Vervolgens speelden zij de Fleetwood Mac cover ‘Big Love’ die ook in deze minieme setting goed overeind bleef. Als afsluiter speelden zij hun (toen nog aankomende) single: ‘Glow’. Het was zeker geen slecht duo en ze speelden best goed hun folk muziek. Toch was dit niet waar iedereen op stond te wachten.

Steve Rothery And Band

Daarna was het dus de beurt aan Steve Rothery en band. De meeste mensen kennen hem natuurlijk als de gitarist van Marillion maar hij heeft ook een solo album uitgebracht met instrumentale muziek die weliswaar goed in het gehoor ligt maar zeker niet te vergelijken is met Marillion.

Steve en band openden met het nummer Morpheus, een nummer waar je best op kan wegdromen. Dit werd gevolgd door Old man of the Sea en Summer’s End. Ook zeer mooie nummers die de sfeer uitademden die de titels doen voorkomen. Het mooie is dat, alhoewel je vaak ziet dat in dit soort settings het allemaal lijkt te gaan om de Main Man Himself, dit hier niet het geval was.

Steve is redelijk bescheiden in voorkomen en de solo’s die gespeeld werden waren niet alleen van zijn hand maar ook van de 2e gitarist, Dave Foster, die bij de band hoort. Zelfs geregeld zag je ze naar elkaar kijken om het soleren van elkaar over te pakken. Dit was ook het geval bij de rest van de set die natuurlijk bestond uit Marillion nummers. Dit was een waar feest der herkenning voor iedere Marillion fan in de zaal.

Marillion-covers

Dit feestje begon met Cinderella Search en hieruit bleek al meteen dat de meegebrachte zanger, Martin Jokubski, goed was uitgekozen. Natuurlijk is het geen Fish maar als je dat verwacht kan je beter Youtube opzetten. De man is echter wel een entertainer en dat heb je zeker wel nodig aangezien Steve dat zelf niet is. Wel kondigt hij de meeste nummers aan met heerlijke Engelse humor.

Als 2e krijgen we Three Boats down from the Candy, waarop ik tegen mijn gezelschap grapte: krijgen we nou alleen maar B kantjes te horen? Niet dat dit een slecht iets is want het zijn geweldige nummers die ook goed werden uitgevoerd. Hierna gaat het door met Script for a Jester’s Tear, Incubus en Fugazi. Hierbij gaat het publiek nog even door met zingen als de band is gestopt waarop de band besluit weer in te vallen. Interactie is er duidelijk tussen de zaal en de band. Hierna wordt Sugar Mice ingezet en deze wordt gevolgd door de enige 2 Steve Hogarth Marillion nummers in de set te weten: Afraid of Sunlight en Easter (toepasselijk gezien de tijd van het jaar). Ook deze nummers weet Martin goed te vertolken.

Eerlijk gezegd weten ook de overige bandleden goed te overtuigen. Roccardo Romano (keyboards) doet niet onder voor Mark Kelly, Leon Parr (drums) doet niet onder voor Ian Mosley en Yatim Halimi (bas) doet niet onder voor Pete Trewavas.

De klassieker en het verhaal

Hierna vertelt Steve wat over hoe het volgende nummer zijn 30 minutes of Fame brachten en dat hij toch wel blij was toen dat weer voorbij was, rustig naar de supermarkt kunnen gaan voor boodschappen bevalt hem toch meer dan belaagd te worden. Dit nummer is natuurlijk Kayleigh en ook nu weer kippevel, zelfs al was het niet Fish die dit zong. Deze wordt naadloos gevolgd door de nummers die op Misplaced childhood ook volgen: Lavender, Blue Angel (uit de Bitter Suite) en Heart of Lothian.

Na een korte pauze nog 1 Encore, zoals het wordt aangekondigd, in de vorm van Garden Party. Fans weten echter dat dit nummer steevast wordt gevolgd door de waardige afsluiter: Market Square Heroes waarbij iedereen nogmaals de kans kreeg om de longen uit het lijf mee te brullen. Dit gaf inderdaad het einde van het optreden weer. Maar na ruim 2 uur muziek mag dit ook wel. Al met al een geslaagd concert. Volgende keer zal ik er niet lang over hoeven te denken of ik weer ga.